Maar ik zal even bij het begin beginnen :)
Mijn voorlaarste weekend in Rwanda heb ik doorgebracht in Nyungwe forest, enkele uren reizen vanuit het weeshuis in zuidelijke richting. Een prachtig gebied (met de nodige regen), verschillende soorten apen en gigantische watervallen!
Na nog een weekje (hard) werken, voornamelijk in de kleuterklas, was het tijd om er nog een laatste keer opuit te trekken. Ditmaal naar Kigali, om er na wat soevenir-shoppen een dagje naar Akagera national park opuit te trekken. Ja, een heuse safari als bijna-afscheid van Rwanda! Leonie, een vriendin van me uit Muhanga, had laten weten dat ze nog een plekje vrij hadden in de auto en dt was precies goed voor mij. Ik heb wel enkele blauwe plekken van de hobbelige wegen en de vele bagage rondom mij (ik zat voornamelijk in de koffer), maar de hordes giraffen, troepen zebra's, bende's nijlpaarden, groepjes buffalos' en legers impala's maken dat allemaal goed!!
Vervolgend ben ik iets gaan eten met Louisa, het meisje bij wie ik een tijdje in Kigali gewoond heb, om daarna verder te reizen naar Muhanga. Een laatste bezoekje aan mijn eerste 'thuis' met gezellig etentje met al de vrienden van toen. Het lijkt al heel lang geleden dat ik daar woonde en werkte, want betekent dt het nog langer geleden is dat ik in België was!!
Toen ik gisteren avond terug aankwam in het weeshuis, bleek dat er 10 familieleden hun 'kinderen' ware komen halen. De organisatie 'peace plan' had zonder het weeshuis in te lichten, alle ouders uitgenodigd voor een vergadering en terzelfde tijd hebben ze dan ineens de kinderen met hen meegegeven. Prince was een beetje overstuur na dit hele gebeuren, zeker omdat Victor toevllig enkele dagen met vakantie was in Burundi...
Daniel en Gasigwa, beide kleuters, zijn ook vertrokken. Ik had met deze twee jongens een hele speciale band, ze probeerden altijd in het Engels met me te communiceren en waren echt twee schatjes. Jammer dat ik geen afscheid heb kunnen nemen, maar misschien had dit het ook wel moeilijk gemaakt!?
Bora kwam 's avonds even bij me langs om haar hart te luchten. Ze is altijd heel erg vrolijk en is één van die zotte trienen die in het Kinyarwanda tegen me blijft praten :) Maar gisteren was ze serieus en vertelde me dat ze bang is. Bang om naar haar familie gestuurd te worden waar altijd ruzie is tussen haar 2 nonkels. Bang omdat ze allemaal bang zijn en zij misschien haar middelbaar niet meer kan afwerken. Bang om haar thuis achter zich te laten, want uiteindelijk woont ze haar hele leven al in het weeshuis en is dit haar familie! Haar moeder stierf nadat ze vergiftigd was door de buurman en Bora werd na 7 maanden zwangerschap geboren. Haar zussen en broers wonen allemaal (op éên na) in Congo en ze heeft hen nog nooit gezien. Ik heb haar proberen geruststellen, als is dit niet makkelijk vermits ik snel vertek en ook niet weet wat er gaan gebeuren...
Ik werk hier nu mijn laatste projectjes af en probeer er nog héél veel van te genieten!
In de kleuterschool zijn de dames goed bezig! Met sponsorgeld van de gemeente Schoten heb ik matten gekocht zodat ze spelletjes kunnen spelen op de grond. We hebben badjes gekocht voor het handen wassen en poppen om mee te spelen. De kinderen zijn er heel erg gelukkig mee en de leerkrachten niet minder! Ze zijn alletwee zo dankbaar en vragen iedere dag aan me om nog een nieuw liedje aan te leren, als afscheidscadeau. Schattig :) Mijn repertoire Engelse liedjes is stilletjes aan op zijn einde, maar ik vertaal dan wel eens een liedje vanuit het Nederlands.
We hebben een rolstoel voor Jean-Paul kunnen organiseren en hij is er ongelooflijk content mee, net als de mama's :)
Nu de allerlaatste dingen nog afwerken, zoals de klas met de houten sculpturen zodat de mensen deze kunnen kopen en dan inpakken... Het zal raar doen, maar het is tijd jullie allemaal weer te zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten