Vertrouwen

Ik ben vanochten naar Kigali vertrokken en heb Mama Jebo en Emmanuel (2 assistenten) adhter gelaten met een 20 tal kinderen, veel spelletjes en puzzels en de sleutels van de bibliotheek. Héél erg benieuwd nu hoe alles verlopen is :) 

Mijn visum is sinds enkele weken verlopen, dus het werd hoog tijd om met al de verzamelde papieren naar het immigratiekantoor te gaan. Na enkele uren wachten was het mijn beurt, maar we zijn er nog niet! Ik heb originelen nodig van mijn diploma en bewijs van goed gedrag en zede, dus die zijn intussen onderweg... De andere papieren waren wel in orde, dus nu kan ik mijn dossier gewoon inMuhanga  binnenbrengen!

De voorbij week heb ik zowel met Antoinette als met Mama Jebo een goed gesprek gehad over het toekomstige schooljaar. Soms is het wel vreemd hoe ik de tussenpersoon moet zijn hoewel het deze twee vrouwen zijn die zullen moeten samenwerken. Het lijkt me alsof Antoinette (nog) niet de durf heeft om Mama Jebo te vertellen wat ze van haar verwacht. Langs de andere kant heeft ze daar wel een duidelijk beeld over, dat ze vlot aan mij kan verwoorden. Ik probeer om niet in haar plaats met mama Jebo te praten, maar er samen over te brainstormen. Voor Mama Jebo is alles goed en mogelijk! Nu alleen de uitwerking nog... En natuurlijk de goedkeuring van Raina. Ik wacht vol spanning op een antwoord op mijn e-mail vol ideeën en plannen :)

Intussen kan ik jullie al wel een beetje uitleggen wat het idee is. Bij Ahazaza ligt het probleem niet bij het gebrek aan materialen, maar bij het gebrek aan kennis van materialen. Kinderen leren er zorgzaam mee om te gaan, orde behouden in de spelletjeskamer, spelregels lezen en uitleggen aan kinderen, overzicht behouden in een klas waar kinderen verschillende dingen doen,... 

Stap voor stap hoop ik om met Mama Jebo dagelijks gezelschapsspelen en puzzelsessies te organiseren. De helft van de klas blijft dan bij Antoinette om te spreken en te schrijven en de andere helft is bij haar. Op die manier kunnen de kinderen vaardigheden inoefenen. Ik heb al vernomen dat Raina niet zo'n grote fan is van 'spelend ontdekken' zoals kleuters bij ons in de klas de meeste vaardigheden leren. Maar misschien kan ik mijn idee wel genoeg motiveren wanneer ik voornamelijk werk met gezelschapsspelen. Misschien kunnen we later dan uitbreiden naar bouwwerken, een leesclubje, knutselactiviteiten,... We zullen zien!

Een 2de angst, is het verdwijnen van materialen. En daar heeft Raina zeker een punt! Zonder dat ik het wist, zijn er tijdens de voorbije weken ook materialen verdwenen en gelukkig ook teruggebracht naar Antoinette door eerlijke vinders! We zijn dus maar gestart met fouilleren voor het naar huis gaan. 

In de namiddag doe ik zowat allerlei activiteitjes, last minute improvisatie... Pictionary (met veel uitbeelden en gebruik van mijn kleine Rwandese woordenschat lukte dit prima), tekenen, volleybal, jagersbal, memorie (wat eindigde in een sessie met 5 jongens tussen de 11 en 16 jaar!), films, brieven schrijven,... Het duurt altijd een hele tijd voor ik de buurtkinderen kan overtuigen mee te doen, maar uiteindelijk genieten ze er wel van. Ze zijn precies een beetje bang van mij omdat ik geen kinyarwanda spreek. Tijd om daar dan toch eens serieus aan te werken.

Nu is het weekend en er staan allerlei fijne dingen op t programma! Daar heb ik wel nood aan hier... Eventjes weg van het werk, aan andere dingen denken en andere dingen doen. En dan kan ik er maandag weer vol enhousiasme tegenaan! Ik ben nu altijd de enige vrijwilliger in de school en dat voel je wel. Je moet enthousiasme tonen voor 5 :) 

Oh ja. Gisteren was het koers in Muhanga! De Ronde van Rwanda is bezig deze week en de aankomst van de 4de etappe was bij ons. Vanochtend zijn ze weer gestart aan t busstation, 100 meter voor de school! Drukte alom dus, hoewel de Rwandezen nog steeds niet zo enthousiast zijn als tijdens de voetbal! 

Een héél klein beetje Freinet!?

Mijn leven draait hier intussen op volle toeren! Toch eventjes tijd maken voor een blog-update...

Ik probeer in alles een evenwicht te vinden. Zo ook in het werken met leerkrachten en het werken met de kinderen. Van dat laatste kan ik enrom genieten :) Gelukkig geeft ook het werken met de leerkrachten voldoening, al zijn de actievelingen nog steeds eenminderheid. Daar heb ik me wel bij neergelegd, het is nietmogzlijk ol iets te organiseren met mensen die niet mee willen doen. 

Mamajebo (assistente) is een heek enthousiaste vrouw die openstaat om vanalles nieuws te leren en er helemaal voor te gaan. Met haar heb ik vanochten, samen met de kinderen, boekjes gemaakt. Ken je het boek 'een boek?', dat had ik dinsdag voorgelezen aan de kinderen. Het begint met 1 gele bol waarop je moet duwen en dan verschijnen er 2 gele bollen op de volgende pagina. Je moet allerlei dingen doen met het boek en dan verandert er steeds iets, super leuk! Vanochtend zijn we aan de slag gegaan met de kinderen. Bollen tekenen, inkleuren, schilderen, uitknippen, kleven. Een bruisend leven in de klas, met leuke resultaten. Misschien zie je mijn invloed wel heel erg, maar ik heb het gevoel dat dat momenteel nog erg nodig is. De kinderen zijn het niet gewend om (zoals Freinetkinderen) hun eigen ideeën uit te voeren.

Daar moet ik wel aan toevoegen dat ik met één van de oudere meisjes al een soort vrije tekst gemaakt heb. Ze is hier ook altijd in de namiddag en dan tekenen we samen. Ze had een tekening gemaakt en uiteindelijk werd het een heel verhaal, dat ze aan de achterkant geschreven heeft. Super!

Het heeft me even tijd gekost om ook de buurtkinderen (die niet naar de Ahazazaschool komen) mee aan de tekentafel te krijgen. Ze waren heel verlegen en natuurlijk is ook de taal een barrière voor hen. Maar gisteren zat ik toch met een 10 tal kinderen te tekenen! Met enkelen kan ik ook verder gaan dan gewoon tekenen, zo ontstonden er bv. stripverhalen...

Langzaam maar zeker ontwikkel ik hier een soort speelplein in de namiddag :) De materialen zijn natuurlijk heel erg beperkt, maar daar vinden we wel iets op.

Tijdens mijn middagpauze ben ik meestal in de bibliotheek te vinden. Ik ben bezig met het optlijsten van de engelstalige kinderboeken per thema. Ze staan nu alfabetisch geordend op auteursnaam, maar dat werkt niet goed voor de leerkrachten. Ik hoop echt dat ze bij het begin van het nieuwe schooljaar meer materialen gaan gebruiken! Ze hebben hier ongelooflijk veel verzameld, maar kunnen er absoluut niet mee werken. Als mijn lijst klaar is, begin ik met de spelletjes. Die ga ik (op vraag van juf Antoinette) allemaal voorzien van een symbool dat vertelt waarvoor het spel gebruikt kan worden. Rekenen, taal, kleuren, dierenkennis, geheugen,... 

En zo vliegen de dagen hier voorbij! Ook het leven in het Ahazaza center is boeiend, zo daar ben ik vaak na mijn werk met de kinderen te vinden. Films, fitness, gitaar oefenen, ping-pong toernoois spelen en ja, ook armworstelen hoort daar bij ;)

Leuk om de crew van het center nu goed te kennen, ik ben precies al mee één van hen en dat heb je hier echt wel nodig. Een soort vriendengroep van mensen die je kan vertrouwen. Aan aandacht heb ik hier geen gebrek, maar soms mis ik wel mijn vrienden met wie ik alles kan delen. Ik heb hier veel gesprekken die ik ook alleen had kunnen voeren, als je begrijpt wat ik bedoel... Ik kan de vragen hier allemaal op een bordje geven en de antwoorden kunnen jullie allemaal in mijn plaats schrijven! Naam, land, periode in Rwanda, werk, woonplaats, gsm nummer. Bij de laatste 2 vragen hou ik het wel eerder vaag ;)

Het voorbije weekend ben ik naar Nyanza getrokken. Een stadje op een klein uurtje van Muhanga waar de koning vroeger geleefd heeft. Je kan er zijn paleis bewonderen, wat fijn is, maar je kan er ook een blik werpen op de traditionele hutten van vroeger. En dat was veel interessanter! Enkele pikante verhalen over de koning en zijn vrouw(en), bier en melk en wij hadden een geweldige zondag! 

Zaterdag ben ik op ontdekking gegaan in Muhanga. Er is hier een prachtig plekje boven op een berg waar je een heerlijk uitzicht hebt over de hele stad. Daar hou ik van :) 

Pannekoeken en een warme douche

Exact vandaag woon ik voor 1 maand in Rwanda! Betekent dus ook dat ik vanaf nu illegaal hier ben, vermits mijn toeristenvisum maar 1 maand geldig was en ik nog niet alle papieren heb om een vrijwilligersvisum aan te vragen... Maar die zever zal ik jullie besparen! Blijkbaar moet het met wat geld wel lukken om een visum te krijgen, dus sponsers kunnen zich altijd melden ;)

Het heeft eventjes geduurd, maar ik denk dat ik intussen de inhoud van mijn job gecreëerd heb! Ideeën genoeg, maar ik wil me deze keer alleen maar bezig houden met nuttig werk, niet met noden die ik zie en waar de leerkrachten later niets mee gaan doen. Ik wil niet diegene zijn die hen dingen oplegt, maar iemand die er is voor vragen en ideeën. Bij sommige mensen werkt dat, met de anderen hou ik me minder bezig.

 In de voormiddag ben ik in de kleuterschool te vinden met de kinderen en meestal met de 2 assistenten. De bedoeling is dat zij allerlei gezelschapsspelletjes, knutselopdrachten en sportactiviteiten leren, zodat ze tijdedens deze momenten in de klas de leerkrachten voor een stuk kunnen ontlasen. Je moet wel weten dat deze assistenten laag geschoold zijn, dus een gezelschapsspel met een dobbelsteen aanleren is voor hen niet evident. Ze moeten de ogen van de dobbelsteen tellen en hebben problemen met het synchroon tellen om hun pion te verzetten. En toch geloof ik erin dat ze in deze kleuterschool een grote hulp kunnen zijn. Zij kunnen op vraag van de leerkracht materialen uit de bibliotheek halen, zodat deze frequenter gebruikt worden. Daar komt natuurlijk heel wat bij kijken. Nog de kinderen nog de assistenten zijn gewend om materialen te gebruiken. Het is dus goed uitkijken dat er niets verloren/stuk gaat, om nog maar te zwijgen van kinderen die onderdelen laten 'verdwijnen'! Het allerbelangrijkste voor mij is dat de assistenten erg genieten van deze spelletjes, er gaat letterlijk een nieuwe wereld voor hen open. Ik denk ook dat het belangrijk is om he. Verantwoordelijkheden te geven en hen te helpen bij het ontdekken van de inhoud van hun job. Net als ik dat voor mezelf gedaan heb de laatste weken.

En dan heeft een dag ook nog een namiddag... Die gebruik ik momenteel om activiteiten voor te bereiden en om de spelletjes en boeken te structureren. Je moet weten dat het hier absoluut niet de gewoonte is van leerkrachten om buiten de werkuren iets voor school te doen, laat staan om in de bibliotheek leuke verhalen te zoeken. Maar ze hebben hier ze veel boeken en spelletjes die de kinderen bij het leren van allerlei onderwerpen kunnen helpen! Dus, startte ik met het oplijsten van alle materialen per lesonderwerp... 

Morgen wil ik ook proberen om 'iets' te doen met de buurtkinderen. Er zijn er een stuk of 10 die vaak in het ahazaza center rondhangen, ping-pong spelen, volleyballen,... Maar ik denk dat deze kinderen wel nood hebben aan meer, een wisselende invulling van hun vakantie. Dus waarom zou ik niet priberen om gewoon mijn activiteiten van de school ook met hen te proberen? Tekenen, spelen met zoutdeeg, schilderen?, gezelschapsspelen, misschien een verhaal vertellen,... We zien wel wat het wordt!

Vorig weekend ben ik voor het eerst de natuur ingetrokken. Kibuye was de bestemming. 1:30 uur in de bus, een stuk of 100 bochten en met zijn tweeën op een stoeltje... Heavy rit dus, maar echt de moeite waard! Kibuye ligt aan het Kivumeer dat Rwanda van Congo scheidt. Ik heb er samen met Jeannette (een zwitserse studente) een wandeling gemaakt en we zijn naar 'peace island' gevaren. Jammer dat ik geen bikini bij me had, anders... Ja, had ik gezwommen! Volgende keer dus... Rwanda is een land met prachtige natuur, maar dat had ik misschien al geschreven. 

Vanochtend mijn eerste warme douche, ik kan je zeggen dat dat echt zalig is! Geen probleem met koud douchen, maar sinds t hier zo wat meer regent (jaja, echt Belgisch weer met momenten!) is dat toch maar fristjes... Ik heb intussen geleerd dat je de boilet best een goei halfuur op voorhand in het stopcontact steekt enz...

Nu ga ik nog even de 2 de helft van de film meepikken. Ze spelen Amélie Poulin vanavond, maar ik was nog druk in de weer met pannekoeken bakken. Last minute idee, maar oooh zo heerlijk! En ja, dan wil de hele ahazaza crew er wel eentje of twee of drie :) intussen had ik weeral tijd om nog eens een berichtt e schrijven, want met 1 elektrisch vuurtje is het een beetje pannenkoeken bakken en veel wachten :) 

Verhuisd :)

Ik ben zonet verhuisd... Eigenlijk is het maar 1 muur verder, maar ik ben er wel super content mee! Vanaf nu heb ik een eigen badkamer, die in de nabije toekomst zal functioneren zoals ik dat wil... (Momenteel lekt de kraan van de lavabo heel erg met een zwembad- badkamer als gevolg.) Ik kan je verzeker dat het na meer dan 3 weken echt goed doet om je spullen uit te pakken en alles een plekje te geven.

Op het verlanglijstje stonden: 

* kapstokken

* WC borstel

* kuishandschoenen

* glazen

* badkamerkastje (Rwandese IKEA stijl... = zelf in elkaar te knutselen!)

* ...

Met nog 8 maanden te gaan, is t wel de moeite om me hier wat te organiseren!

Na enkele uren kuiswerk (ook al is Rwanda een proper land, je blijft toch met al dat rode stof zitten...) in  pipi-langkousstijl (= veel water en schuren maar! ), kon ik ( intussen in het donker, wegens geen electriciteit) mijn inboedel verhuizen. Kast inladen (yes! Eindelijk een overzicht!), bed opmaken, badkamer inrichten, muren decoreren,...

Na deze actiedag was het tijd om afscheid te nemen van Bonnie, de laatste Mzungu van ons clubje van 4 de voorbije weken. Wegens visumproblemen moet ze het land verlaten :( Ze trekt nu voor een tijdje naar Uganda, dus ik zie haar zeker nog terug! We zijn gaan eten in een snackbar hier vlakbij. Op het menu: chips and brochettes. Oke, voor mij dan t eerste! Wat krijg ik na 2 uur wachten op mijn bord, frietjes mét een brochette! De frietjes waren ook heel letterlijk te nemen, zelfs mayonnaise of ketchup hadden ze niet in voorraad... Toen ik nog zo'n 10 frietjes over had, kwam er toch net iemand van de winkel met... Mayonnaise! Ja, die laatste stuks hebben me heel goed gesmaakt!