Mijn visum is sinds enkele weken verlopen, dus het werd hoog tijd om met al de verzamelde papieren naar het immigratiekantoor te gaan. Na enkele uren wachten was het mijn beurt, maar we zijn er nog niet! Ik heb originelen nodig van mijn diploma en bewijs van goed gedrag en zede, dus die zijn intussen onderweg... De andere papieren waren wel in orde, dus nu kan ik mijn dossier gewoon inMuhanga binnenbrengen!
De voorbij week heb ik zowel met Antoinette als met Mama Jebo een goed gesprek gehad over het toekomstige schooljaar. Soms is het wel vreemd hoe ik de tussenpersoon moet zijn hoewel het deze twee vrouwen zijn die zullen moeten samenwerken. Het lijkt me alsof Antoinette (nog) niet de durf heeft om Mama Jebo te vertellen wat ze van haar verwacht. Langs de andere kant heeft ze daar wel een duidelijk beeld over, dat ze vlot aan mij kan verwoorden. Ik probeer om niet in haar plaats met mama Jebo te praten, maar er samen over te brainstormen. Voor Mama Jebo is alles goed en mogelijk! Nu alleen de uitwerking nog... En natuurlijk de goedkeuring van Raina. Ik wacht vol spanning op een antwoord op mijn e-mail vol ideeën en plannen :)
Intussen kan ik jullie al wel een beetje uitleggen wat het idee is. Bij Ahazaza ligt het probleem niet bij het gebrek aan materialen, maar bij het gebrek aan kennis van materialen. Kinderen leren er zorgzaam mee om te gaan, orde behouden in de spelletjeskamer, spelregels lezen en uitleggen aan kinderen, overzicht behouden in een klas waar kinderen verschillende dingen doen,...
Stap voor stap hoop ik om met Mama Jebo dagelijks gezelschapsspelen en puzzelsessies te organiseren. De helft van de klas blijft dan bij Antoinette om te spreken en te schrijven en de andere helft is bij haar. Op die manier kunnen de kinderen vaardigheden inoefenen. Ik heb al vernomen dat Raina niet zo'n grote fan is van 'spelend ontdekken' zoals kleuters bij ons in de klas de meeste vaardigheden leren. Maar misschien kan ik mijn idee wel genoeg motiveren wanneer ik voornamelijk werk met gezelschapsspelen. Misschien kunnen we later dan uitbreiden naar bouwwerken, een leesclubje, knutselactiviteiten,... We zullen zien!
Een 2de angst, is het verdwijnen van materialen. En daar heeft Raina zeker een punt! Zonder dat ik het wist, zijn er tijdens de voorbije weken ook materialen verdwenen en gelukkig ook teruggebracht naar Antoinette door eerlijke vinders! We zijn dus maar gestart met fouilleren voor het naar huis gaan.
In de namiddag doe ik zowat allerlei activiteitjes, last minute improvisatie... Pictionary (met veel uitbeelden en gebruik van mijn kleine Rwandese woordenschat lukte dit prima), tekenen, volleybal, jagersbal, memorie (wat eindigde in een sessie met 5 jongens tussen de 11 en 16 jaar!), films, brieven schrijven,... Het duurt altijd een hele tijd voor ik de buurtkinderen kan overtuigen mee te doen, maar uiteindelijk genieten ze er wel van. Ze zijn precies een beetje bang van mij omdat ik geen kinyarwanda spreek. Tijd om daar dan toch eens serieus aan te werken.
Nu is het weekend en er staan allerlei fijne dingen op t programma! Daar heb ik wel nood aan hier... Eventjes weg van het werk, aan andere dingen denken en andere dingen doen. En dan kan ik er maandag weer vol enhousiasme tegenaan! Ik ben nu altijd de enige vrijwilliger in de school en dat voel je wel. Je moet enthousiasme tonen voor 5 :)
Oh ja. Gisteren was het koers in Muhanga! De Ronde van Rwanda is bezig deze week en de aankomst van de 4de etappe was bij ons. Vanochtend zijn ze weer gestart aan t busstation, 100 meter voor de school! Drukte alom dus, hoewel de Rwandezen nog steeds niet zo enthousiast zijn als tijdens de voetbal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten