Erina I

Nog maar eens een bezoek aan Kigali i.v.m. mijn visum, maar deze keer maken we er een combi-trip van. Ik vertelde in mijn vorige blogbericht over Erina. Momenteel ben ik samen met haar in Kigali! 

Een hele onderneming! Hier een overzicht van een week vol ziekenhuisbezoeken!

Zondag

Een vermoeide reis van 5 uur, te beginnen met een moto-rit waarbij Erina veel moeite had om haar benen op hun plaats te houden. Aangekomen in 'la procure' bleek er geen water te zijn... Dan maar gaan eten in een 'middle class' restaurantje. Een hele ervaring. Bedenk eventjes dat Erina al haar hele leven in een weeshuis woont, nog nooit verder weg geweest is dan het dichtsbijzinde stadje, naar school gaat in het dorpje waar we wonen ( = the middle of nowhere) en iedere dag bonen met cassave en zoete aardappelen eet. Plots krijg je dan een menu-kaart in handen die ongeveer in het Chinees geschreven is! Een omelet kende ze wel en sinds dan is dit jaar favoriete maaltijd! 

Maandag

'S ochtends naar Caraes hospital aan de andere kant van de stad. Even serieus onderhandelen over de prijs voor de taxi en dan een eerste vragenronde aan de infobalie. Naam vand e ouders? Onbekend? Geboortedatum? 1/1/1997 (alleen het jaartal is zeker... Iedereen die zijn geboortedatum niet kent, is zogezegd op 1/1 geboren!)

Een vrij goed georganiseerd ziekenhuis, maar we hebben er uiteindelijk toch een uur of 6 doorgebracht. Ze hebben een EMR-onderzoek gedaan met betrekking tot de zenuwen in Erina's benen. Daar bleek alles min of meer in orde te zijn. Haar spieren zijn wel serieus verzwakt, maar daar kan aan gewerkt worden eens de oorzaak gevonden is. 

We kregen een doorverwijzing naar het King Faisal Hospital voor een MRI-scan. Na veel rondgebel een taxi chauffeur gevonden (die ons voor de rest van de week voorzien heeft van een super goede service!) en op naar ziekenhuis nummer 2. Daar aangekomen bleek alles al volzet te zijn, dus een afspraak voor dinsdag en terug naar 'huis'. 

Dinsdag

Tijd voor de MRI-scan. Weer een hele belevenis voor Erina, onze straffe madam! 45 miniten muis stil liggen, helemaal alleen in een kamer met een machine die veel lawaai maakt. In het begin was dat stilliggen niet zo gemakkelijk, vermits ze helemaal bibberde van de stress. Ze heeft dat goed gedaan :) Gelukkig is ze verzekerd en moeten we maar 10% van de kosten betalen. Toch was dat niet zo vanzelfsprekend vermits haar 'insurancecard' in het andere ziekenhuis ligt! Gelukkig is daar onze reddende engel meneer de taxi chauffeur! Een uurtje later hebben we de kaart en... Nee, kunnen we nog steeds niet betalen! Oo het 'transfer' papier staat een stempel te weinig! Hadden ze dat niet kunnen zeggen voor ik een taxi stuurde naar Caraes hospital? Even laten merken dat ik er niet mee kon lachen en dan heeft een vriendelijke vrouw haar goedkeuring gegeven :) Betalen en naar onze nieuwe verblijfplaats, mét water deze keer.

Woensdag

Om 10 uur zijn we weer present in ziekenhuis nummer 1, waar de dokter van maandag de resultaten bekijkt. Zogezegd is alles in orde, maar hij gelooft niet in die resultaten. Hij denkt op de scans iets te zien aan de nekwervels, dus wil daar graag meer informatie over. Morgen dus een nieuwe MRI! (Klein foutje van de dokters bij K.F.H die dit niet onmiddellijk gezien hebben... 

Hij onderzoekt Erina ook terug en merkt dat ze aan de linkerkant van haar lichaam veel minder gevoelig is voor aanrakingen, pijn en koude. Weer een stapje dichter bij de oplossing van dit mysterie! 

Na een lekkere lunch en een nieuwe verblijfplaats dicht bij het ziekenhuis, passeren we even in de boekenwinkel. We vinden er een cursus kinyarwanda-Frans. Leuke tijdvulling voor tijdens het wachten.Erina  is heel erg geïnteresseerd in talen, haar droom is om tolk te worden! :)

Binnenkort lees je deel 2!