Kindergarten

Mijn Afrikaanse ervaringen hebben me geleerd dat het belangrijk is om geleidelijk aan je plekje te vinden in een organisatie. Dus ook bij L'esperance heb ik de voorbij week een beetje 'de kat uit de boom gekeken' om stilletjes aan meer en meer betrokken te worden. Van Victor's kant kwam die betrokkenheid al heel snel, ik krijg hier iedere dag meer verantwoordelijkheden. Dit geeft me een ongelooflijk goed gevoel! Ik ben terug de hele dag bezig in functie van kinderen en dat is exact waarvoor ik naar Rwanda gekomen ben. 

Ook in de 'kindergarten' zijn er veranderingen aan de gang. Ik ben al gevraagd om eens een les te geven, wat een 'succesnummer' werd. (Met de nadruk op 'nummer' in de 2 betekenissen van het woord... Het liedje 'I am the music man' is een hit-nummer-één in Karongi district en de Engelse nummers van 1-20 werden goed geoefend!) 

De sporen die Leraars Zonder Grenzen Halle hier achter gelaten hebben, zijn nog duidelijk zichtbaar. Het schooltje beschikt over veel didactische materialen, hulpmiddelen en praktische tips. Toch is de 'kindergarten' aan een opfrissingsbeurt toe. Momenteel zijn er maar 15 kinderen waarvan 10 weeskinderen (die uiteraard niet betalen). Er zijn 2 lonen die betaald moeten worden, wat maakt dat er verlies gedaan wordt aan dit project. Een weeshuis op zich is al een kostelijke zaak, dus je kan zelf wel even rekenen. Hrt doel is nu dat ik, samen met de 2 leerkrachten, op zoek ga naar nieuwe kleuters. Via sponsoring (voor diegenen die de bijdrage niet kunnen betalen) zullen we ervoor proberen zorgen dat we terug aan minimum 30 kinderen geraken. Momenteel wordt er 3000 RWF (3,5 euro) per maand gevraagd. Misschien moeten we dit verlagen naar 2000 RWF... Dit zijn dingen die we in de komende dagen zullen uitzoeken. We gaan op zoek naar kinderen in de dorpen rondom het schooltje, plaatsen een advertering ( = Een jongeman die door de dorpen zal lopen met de boodschap dat er een kleuterschool in de buurt is voor de jongste kinderen! Hij wordt hier niet voor betaald, maar wordt vrijgelsteld van Umuganda. Dit is de laatste zaterdag van de maand waarop iedereen verplicht wordt voor de overheid te werken om het land proper en netjes te houden, wegen aan te leggen,...) 

Daarnaast is het ook tijd om de regels in de kleuterschool terug wat te verstrengen. De leerkrachten worden geacht een 'snack' te voorzien voor de kinderen, maar ik heb dit nog maar één keer gezien. Ik heb ook de indruk dat ze niet erg gemotiveerd zijn omwille van het lage leerlingenaantal. Hrt gebeurt zeer regelmatig dat één van de leerkrachten niet aanwezig is en de andere de hele groep tesamen 'lesgeeft'. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, vermits de helft van de kinderen geacht wordt voorbereid te worden op de lagere school. 

Als we erin slagen om een bloeiend schooltje te maken van deze 'kindergarten', kan dit ook volgend jaar blijven bestaan. De Rwandese overheid heeft beslist dat er aan het eind van 2014 geen weeshuizen meer mogen zijn in Rwanda. Vermits de meeste leerlingen momenteel weeskinderen zijn, moet er dis heel wat veranderen! 

Ik kijk er enorm naar uit om aan dit project te werken! Ik heb al contact opgenomen met de groep van LZG Halle die intensief aan dit project gewerkt hebben. Morgen gaan Victor en ik op bezoek bij een vrouw die 3 jaar geleden een pre-school (1 jaar voor de lagere school) opgestart heeft enkele dorpen verder. Ik ben heel erg benieuwd! Hopelijk kunnen we met haar samenwerken, een uitwisseling orgnaiseren tussen de leerkrachten, ideeën uitwisselen,... 

En nu is het bedtijd! Ik lig hier regelmatig al om 9 uur in mijn bed, ten laatste 10 uur! Om kwart voor 6 (s ochtends ja ;) ) stap ik in mijn loopschoenen om te genieten van een uurtje joggen tussen de bergen en te genieten van de zonsopgang. Om 7 uur is het tijd voor ontbijt (ie-de-re dag verse ananas, mango, passievruchten, banaantjes, ... ) en om 8 uur begint de kleuterschool. Rond 12 uur sturen we de kinderen naar huis (de weeskinderen blijven natuurlijk hier en krijgen lunch) en rond 1 uur is het tijd voor ons om te genieten van de kookkunsten van Claude en Rasta. Ze kunnen heel lekker koken, alleen is het vaak hetzelfde. Dagelijks bonen, frieten ananas en rijst met afwisselend 'peanutsause', pasta, avocado of tomaten. En 's avonds hebben we al verschillende keren pizza gekregen! Ongelooflijk hoe ze dat hier kunnen klaarmaken, midden in de bergen met niet eens een winkel in de verste verte te bespeuren!