Voor jullie allemaal nog een fijne Pasen gewenst! Hier heb ik er niet zo veel van gemerkt, het was een gewone werkdag zoals een andere. Ook vandaag is er niets speciaals aan de hand...
In Uganda zag ik vorige week heel veel mensen met een kruis rondlopen, ze zetten dit op het veld wanneer ze werkten en droegen het mee naar huis wannee ze klaar waren.
Ik heb vorige week genoten van een mooie reis naar Uganda met bekende en nieuwe dingen.
Mijn reis startte donderdag ochten om 6 uur in Nyabugogo (busstation in Kigali). 11 uur later kwam ik in Kampala aan, waar ik onmiddellijk door Mette (mijn Deense buurvrouw van 2 jaar geleden in Jinja) verwelkomd werd. We praatten veel bij, gingen samen met Heafie (een Ugandese vrouw die in het backpackers hostel werkt, ik ontmoette haar ook al 2 jaar geleden) naar de markt en aten op Mette's balkon heerlijk lokaal eten! Hier is veel meer variëteit, vermits de mensen hier wel 'op straat mogen koken en verkopen.
Toen ik net de grens overging tussen Rwanda en Uganda viel 1 ding me onmiddellijk op, plastic zakjes! De 2 meisjes naast me in de bus kochten een omelet en frieten en kregen dit (jawel!) in een plastic zakje! Bij terugkeer naar huis was ik er al zo hard aan gewend, dat ik vergat de plastic zakken uit mijn bagage te halen... Ja, er wordt wel degelijk controle uitgevoerd aan de grens, mijn hele rugzak werd uitgeladen en mijn modderige schoenen moesten er zonder zakje terug in!
Vrijdag bleek ik in Kampala en heb ik het nationaal museum bezocht. Echt op zijn Afrikaans met een hoop lichten die niet werkten, dus ik heb ongeveer de helft van de informatie kunnen lezen. s Avonds gezellig koken met Mette en toen Felix (haar vriend) thuis kwam, hadden we nog een gezellige babbel avond! Ze komen volgend weekend op bezoek in het weeshuis, hehehe ik had té enthousiast gepraat over de plaats en hier is het resultaat!
Zaterdag de grote dag, terug naar Jinja! De busrit duurt wat langer dan gepland, dus de kinderen zijn al naar het zwembad vertrokken. Ook dit jaar zijn er weer 3 KDG studentes die een buitenlandse stage hebben bij Mama Jane, namelijk Tsai, Julie en Saskia. Het is hun laatste week dus trakteerden ze de kinderen nog eens op een zwemnamiddag. Ik breng mijn rugzak naar het gastenverblijf van Mama Jane en krijg een kamer vlak bij diegene waar ik 2 jaar geleden woonde. Agnes (de directrice van het weeshuis) is niet aanwezig, maar heeft de sleutel voor me achter gelaten. Wanneer de weeskinderen me in het visier krijgen, wordt er luidkeels 'Stinia! Stinia! Stinia!' geroepen! De volgende vraag luidt als volgt 'waar is Ninia?' Ze hadden verwacht dat ik samen met haar ging komen, ook al waren ze door Tsai al op de hoogte gebracht van mijn komst.
Het voelt allemaal even aan alsof ik nooit ben weggeweest uit Jinja. De straten zien er hetzelfde uit, met hier en daar een extra gebouw. De kinderen zijn serieus gegroeid, maar ik herken ze nog allemaal. De namen terug leren gaat ook vrij vlot, al moet ik ze wel allemaal 1 keer terug vragen. Onze kast staat er nog en op de dag dat ik vertrek, ontdek ik dat er nog heel wat materialen aanwezig zijn! Tsai, Julie en Saskia hebben er alleen nog nooit iets van gebruikt, ze wisten niet eens dat er nog spullen inzaten. De boodschap was dus half aangekomen!
Ook al is het heel fijn om terug in Jinja te zijn, toch is het niet meer zoals 2 jaar geleden. De kinderen terugzien was fantastisch, het gesprek met Agnes was boeiend, maar dit is niet meer mij thuis zoals toen. Naast het spelen met de kinderen, geniet ik van de omgeving en doe dingen waar ik toen geen tijd voor had. Een wandeling in het regenwoud met de nodige aapjes en speciale bomen. Een gids die me verteld over de tijd dat hier nog pygmeeën woonden en over de geneeskundige krachten van verschillende planten. Ik bezoek de 'source of the Nile gardens' en krijg ook daar de nodige geschiedenislessen en de prachtige uitzichten zijn overal in de prijs inbegrepen.
Al de leerkrachten, op Christine na, doen nu iets anders. Ik maak dus kennis met een nieuw team en het is wel fijn om toch nog 1 bekend gezicht terug te zien! Christine is diegene die zorg draagt voor 'onze kast' en ze doet dat zichtbaar zeer goed! Ook Esther, de verpleegster, is er nog. En dan de koks en Agnes' 2 'rechter handen' zijn er ook nog steeds :)
Ik ga ook op bezoek bij Alice, een Rwandese vriendin van me die 2 jaar geleden in een kraampje op de markt werkte. Ze heeft een dochtertje van 4 en heeft intussen haar eigen kledingwinkel in Jinja, fantastisch toch!?
Ik breng ook wat tijd door met Zack die ons 2 jaar geleden altijd geholpen heeft met vanalles en nog wat, fijn om ook hem terug te zien!
Donderdag neem ik de bus terug naar Kampala op er nog één dagje te genieten van de stadsdrukte. Ik bezoek het nationaal theater (na een hevige discussie met de moto rijder die plots meer geld wil. Achteraf, toen ik weggewandeld was zonder hem meer te geven, ontdekte ik dat hij me nog op de verkeerde plek gebracht had. Gelukkig heb ik niet toegegeven, anders was dit wel een zeer dure rit geweest naar een foute bestemming!)
Ik logeer een nachtje bij Backpackers en eet samen met Heafie. Trum (een andere vriend van Mette die ik 2 jaar geleden ook ontmoet heb) komt nog binnen wandelen en het wordt een gezellige avond!
'S ochtends vroeg verlaat ik Kampala in de gietende regen om 8 uur later in Kabale aan te komen. Dit is een stadje vlak voor de grens met Rwanda, de echte mix tussen beide landen. Het prachtige landschap van Rwanda met de vriendelijke mensen en het lekkere eten van Uganda. Ik maak een wandeling naar 'Lake Bunioni' en ontmoet onverwachts nog een jongeman die werkt bij een project ivm lokale kunst. Ik koop een klein mandje van een 85-jarige dame en keer terug naar de stad. Een prachtige dag, maar toch ook wel klaar om terug naar 'huis' te gaan.
Zaterdag breng ik een dag op de bus door om in de namiddag aan te komen in L'Epserance. Wederom gejuich van weeskinderen, maar dit keer van diegene die ik echt ken.
Het was een geslaagde reis met veel leuke mensen, interessante gesprekken, mooie uitzichten en herinneringen. Maar even fijn om weer in L'esperance terug te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten