Knopen doorhakken

Af en toe moet dat eens gebeurden, dan moet je allerlei knopen doorhakken. Het voorbije weekend heb ik over allerlei zaken mijn hoofd gebroken, om uiteindelijk aan het begin van de week verschillende beslissingen te nemen en veranderingen in te voeren. 

Denk even terug samen met mijn aan het begin van mijn verblijf in L'esperance waarbij ik de nieuwe leerkracht, Newton ontmoette. Ik heb altijd geprobeerd om in zijn caoaciteiten als kleuterleider te geloven, maar dat was zeker niet altijd gemakkelijk. Ik zie hem als leerkracht in de middelbare school ofzo, maar hoe kabger hoe moeilijker om hen als kleuterleraar te zien. Ik heb heel erg mijn best gedaan om zijn attituede te veranderen en hem te laten aanpassen aan deze jonge kinderen, maar allemaal met weinig succes. Dan kwam er Anna-Merry bij met een totaal andere omgang met de kinderen en een totaal andere attitude tegenover mij als vrijwilligster en het hele 'kindergarten project'. 

Uiteindelijk heb ik samen met Victor en Prince de beslissing genomen om de kans aan 'de ladies' te geven. Zolang er een mannelijke leerkracht aanwezig is, gedragen de vrouwen zich als assistentes. Ook al hebben zij meer ervaring en feeling met deze kinderen. Daarbij kwam dat Newton voornamelijk geïnteresseerd was in het salaris en daar geen doekjes om draait... Een moeilijke beslissing, maar ik denk dat het de juiste geweest is. Since dinsdag zijn Chantal en Anna-Merry verantwoordelijk voor de kleuterschool en tot hiertoe nemen ze die verantwoordelijk zeer serieus. Ze communiceren plots veel meer met mij en verwoorden de noden van de kleuterschool. 

Ik werk nu met Anna-Merry samen in de voormiddag in de klas en in de namiddag met de voorbereidingen. Vanessa doet hetzelfde met Chantal en geeft samen met Rike ook Engelse les aan beide leerkrachten. De dames zijn zeer gemotiveerd en open om vanalles uit te proberen. Ik zou héél graag een vlieg zijn en nog eens terug komen volgende maand om te zien of ze deze attitude volhouden :) Maar eigenlijk ben ik er nu wel gerust in dat ze dit project voor een lange tijd kunnen blijven runnen.

In november - december zal de kleuterschool verhuizen en ervoor zal er nog hard gewerkt moeten worden aan renovatiewerken en inrichting. Ik zou hier graag aan meehelpen, maar het is tijd voor mij om af te ronden en de fakkel door te geven. Ik ben de regels/afspraken/gewoontes/gebeurtenissen/toekomst plannen van de kleuterschool allemaal aan het opschrijven voor devolgende vrijwilligers, zodat we ineenzelfde lijn kunnen verder gaan. En ik ga zeker mijn gegevens hier achterlaten, zodat ze me steeds kunnen contacteren :)) 

Gisteren heb ik mijn laatste to-do lijstje geschreven en het wordt nog puzzelen om alles klaar te krijgen. Rapporten schrijven over de kleuterschool en het baby huis, Raste tonen hoe hij verschillende soorten (BRUIN!) brood kan bakken, een contract opstellen voor de leerkrachten, Erina bezoeken, met al de weeskinderen naar het meer gaan, enkele dingen kopen voor de kleuterschool, ... En de rest ben ik eventjes vergeten... 

Ik ben ook bezig met het inrichten van een ruimte waar de 'wooden carvings' verkocht zullen worden. Ik denk dat ik al wel verteld heb dat Rukundo hier een business heeft, samen met 9 andere Rwandezen en zij maken allemaal houten dieren. (Ik breng er zeker enkele mee naar huis, ze zijn prachtig!) Victor heeft dit opgestart en de bedoeling is om al deze producten te verkopen en de opbrengst daarvan zal helpen om de eco-lodge te bouwen. Deze zal dan weer, met de opbrengst die daaruit voortkomt, helpen om kinderen naar school te sturen. Ook de kleuterschool zal daar in de toekomst door gesponsord worden. 

Gisteren heb ik een brief geschreven aan de ouders van de kleuterschool i.v.m. onze nieuwe leerkracht (weeral ;) ) en de school bijdragen. Raphael had deze voor mij vertaald en het was niet gemakkelijk om deze vertaling te typen ;) Hahaha Kinyarwanda lijkt wel Chinees voor mij! 

Vrijdag een laatste uitstap naar Nyungwe forest en dan, over 2 weken, kom ik al bijna terug. Ongelooflijk hé, er zijn al bijna 8 maanden voorbij... Ik kijk er al naar uit jullie allemaal terug te zien en te horen wat het in de Belgen- landje gebeurd is tijden mijn afwezigheid ;)

Teacher Anna-Merry

 Ik moet hier soms ongelooflijk moeilijke beslissingen nemen, voornamelijk in de kleuterklas. We hebben 2 leerkrachten, maar van geen van beiden kunnen we met zekerheid zeggen dat ze voor lange tijd in de kleuterschool gaan blijven. Natuurlijk kan je nooit iets écht zeker weten, maar we zouden toch graag wat continuïteit creëren voor het project. 

Vandaar zijn we op zoek gegaan naar iemand die écht leerkracht wil zijn en deze job niet zomaar doet tot hij/zij iets beters vindt. Mogelijk hebben we deze persoon gevonden :) Naruurlijk zijn er nog andere criteria en deze liggen wat moeilijker... Iemand die Engels spreekt en ervaring heeft met lesgeven in de kleuterklas. Dat is al heel wat specifieker. Omwille van de zeer goede attitude van Anna-Merry, hebben we haar toch een kans gegeven. Vorige week heeft ze alles wat kunnen volgen en zelf geprobeerd om les te geven. Dit bleek toch niet zo gemakkelijk vermits ze amper Engels spreekt (wel zeer vlot Frans) en nog nooit lesgegeven heeft. Maandag heb ik het lesgeven dan voor mijn rekening gegeven en in de namiddag hebben we samen de lessen voor dinsdag voorbereid. Vandaag ging het echt al een héél stuk vlotter! De kinderen waren super geboeid en rustig, ze had leuke ideeën en heeft zelf toneel gespreeld met en voor de kinderen. Geweldig toch!!!

Ze heeft een rustige persoon persoonlijkheid en straalt liefde voor de kinderen uit. :) 

Toen ik net in de kleuterklas sleutels ging testen (ja regelmatig verdwijnen hier slotjes en sleutels...) was ze haar lessen aan het voorbereiden. Heerlijk vind ik dat, iemand die initiatief neemt en verantwoordelijkheid toont. Ik denk dat we niet verder gaan zoeken naar een opgeleide leerkracht, laar haar gaan opleiden! Ze leert heel snel, probeert dingen uit, boeit de kinderen en ziet het wel zitten om het 'kindergarten project' de komende 5 jaar te trekken. We zien wel, altijd voorzichtig zijn met toekomstplannen, maar de wil is er! En... Waar een wil is, is een weg :))

Intussen ben ik ook bezig met het schrijven van mijn c.v. en motivatiebrief, het maken van een lijst met scholen waarbij ik wel wil solliciteren,... Raar om dit vanuit Rwanda te doen, maar het geeft me ook wel veel zin om terug in ons systeem te gaan lesgeven! Al past ik niet in iedere school denk ik, hoe langer hoe minder zelfs. Ik zal mijn plekje wel vinden, vroeg of laat ;) 

Erina VII

Ik had een vol weekend, zo vol dat ik nu zelfs vergeet te schrijven over Erina!

Eerst en vooral heel erg bedankt aan de mensen die me geholpen hebben bij het verzamelen van sponsoring voor haar!

Zondag ben ik samen met Samuel, één van de oudste jongens, met de moto naar haar gegaan. Een klein uurtje rijden door allerlei mini dorpjes. Ze zag er goed uit, we hebben goed gelachen met haar grappige nonkel en en goed gepraat over de situatie. Ze krijgt 2 keer per week een 'behandeling' maar tot hiertoe heeft die nog niet veel veranderd. Wat wel veranderd is, is haar ingesteldheid. Ze is heel erg positief, komt goed overeen met haar nichtjes en neefjes en doet er alles aan om weer beter te worden. Ik vrees alleen dat ze even terug in een diepje zal geraken wanneer de beloofde verbeteringen er niet zullen zijn volgende maand. Maar dan zullen we haar weer opvangen en opzoek gaan naar een andere oplossing. En wie weet veranderd er nog wel iets! 

Ik heb een heel goed gevoel bij haar nonkel, hij neemt haar echt op in zijn gezin en investeert veel, ook al is hij zelf straatarm! Hij vroeg om een beetje geld voor zeep e.d. en ik dit aan hem overhandigde, gaf hij het meteen aan Erina. Dit was een mooie gebaar vond ik! Bij vele andere mannen hier zou dir geld in hun broekzak verdwijnen en 's avonds uitgegeven worden aan bananenbier :( 

Over enkele weken ga ik nog eens op bezoek en bekijken we wat de volgende stap is!

Sitina

Stien is echt wel een verschrikkelijk moeilijke naam... Nu wordt mijn naam als volgt geschreven: Si-ti-na. Wat denken jullie mama en papa, officieel laten veranderen?

Vanochtend zond Suzanna (8 jaar oud, 1ste leerjaar) zelfs een liedje over mij. Het was gebaseerd op het liedje 'twinkel' dat ik in de kleuterklas aangeleerd heb, super schattig!

Gisteren wat het mijn '7 maanden in Rwanda verjaardag' en vanavond vieren we Victor's verjaardag. Over 5 weken pak ik mijn koffers terug in en reis ik weer naar België, jaja het vliegt nu!

Dit stukje tekst heb ik nog even moeten aanpassen. Er stond eerst 'de laatste 2 weken is het zeer rustig qua bezoekers'. Maar vanmiddag kwam er een Australische dame binnengewaaid waarmee ik nu mijn kamer deel. Morgen krijgen we een Ugandese familie met 3 kinderen en wie weet wie komt er dan weer bij...

Waar ik mijn laatste bericht eindigde met 'hopelijk krijgen we eindelijk regen vandaag', zal ik dat nu terug moeten doen. Nog steeds niets, al 2 weken lang! Daarbij kwam dan nog dat de waterfilter (lees ook toren) niet meer goed werkte, dus we ettelijke liters water moesten gebruiken om deze te kuisen. Een staaltje team-work waarbij ook ik betrokken werd, fijn! Het 'zwembad' is intussen bijna leeg, dus we hebben écht regen nodig! Jaja, misschien is dit wel de eerste keer in mijn leven dat ik om regen vraag, gewoon omdat ik weet hoe belangrijk dat hier is.

Tussen één van de vele regeltjes in Rwanda, vind je een hele grappige en nieuwe. Namelijk dat motorijders aan hun passagiers een haarnetje moeten geven voordat deze een helm opzetten. Jaja, verplicht! Vele mensen hebben niet eens iets om aan te doen, maar toch zijn ze al met dit soort 'kleingheden' bezig!

Eigenlijk heeft het wel een héél klein mini beetje geregend, net toen ik een nachtje bovenop de toren wou slapen. Je hebt daar een prachtig uitzicht op miljoenen sterren en de altijd heldere maan. Na een tijdje genieten van dit onvoorstelbaar mooie zicht, begon ik net in slaap te vallen toen het begon te druppelen. Even afwachten, toch maar verhuizen en toen was het al gedaan! De volgende nacht ging het beter, alleen begon het toen rond 5 uur extreel hard te waaien, dus ben ik ook maar verhuisd om nog een half uurtje in mijn bed te soezen. In totaal dus wel een mooie ervaring :)

Mijn dagen worden hier nog steeds als vanzelf gevuld, wat een fijn gevoel geeft.

- Helpen in de kleuterklas.

- Administratieve werkjes voor de kleuterschool of om Victor hier of daar wat te helpen.

- Opzoekingswerk voor Victor's hotel en de bijbehorende businesses.

- Films en muziek uitsorteren.

- Rondleidingen geven.

- Yoghurt, plattekaas en kaas maken.

- Mails schrijven naar sponsors die graag een update hebben over het kind waarvoor zij extra sponsoren (Universiteitsstudenten, Laurance met gezondheidsproblemen, kleine Jean-Paul, Erina, ...)

- Beslissingen nemen over kleuters waarvan de ouders zeer arm zijn... Ik heb intussen 5 paar schoentjes en een hele hoop kleren uitgedeeld om deze ouders te helpen. De schoolbijdrage is nu 1500 RWF, net als in andere kleuterscholen en ouders die dit niet kunnen betalen, kunnen 1,5 dag per kind voor het landbouwproject werken. Ze zijn daar super blij mee en doen dit met plezier!

- En 100 andere kleine dingen...

Sinds deze week weten de kinderen van de school dat ik iedere ochtend ga lopen. Nu staan ze regelmatig met een groepje klaar ol +-/ 7 uur wanneer ik terug voorbijwandel en komen ze met me mee naar school. Die gezichtjes stralen dan, als ze met 'maitresse' (= juf) mee kunnen wandelen! 

Toen ik hier begon te werken, hadden we 6 kindjes van buiten het weeshuis die naar de kleuterklas kwamen. Intussen zijn dat er maar liefst 17!!

Het voorbije weekend ben ik samen met Vanessa en Rike (onze 2 Duitse vrijwilligsters) naar de Bisesero genocide memorial geweest. Aan deze verhalen geraak ik roch nooit gewend, al was dit helemaal ingrijpend omwille van de duizenden schedels en beenderen die er verspreid liggen.  De hele plek is zo gebouwd dat er allerlei symbolieken aan vasthangen die met de genocide te majen hebben. Je hebt er, na ettelijke trappen omhoog, een goed uitizicht. Eerst op de berg waar al de Tutsi verzamelden en gevochten hebben tegen de Hutu's (dit klinkt normaal, maar is hier in Rwanda een grote uitzondering! Dit is de enige plek in het hele land waar Tutsi's zich georganiseerd hebben en zich niet 'zomaar' hebben laten vermoorden...)

Één berg verder zie je een gigantisch vluchtelingen kamp waar 20.000 Congloseze wonen. Confronterend!

Erna zijn Vanessa, Rike en ik nog naar Kibuye gegaan voor hun visum, internet, enkele boodschappen,... Een heel erg Afrikaanse ervaring voor hen, voor mij intussen al het gewone dagelijkse leven.

Ik hoor Jean-Paul een beetje verderop kirren van plezier, ik ga eens kijken wat daar aan de hand is. Ik wil ook wel meedoen als het zo plezant is :))

Kleuter-toekomst

Maandag moest ik weer even een kleine teleurstelling verweken, vandaag is daar weeral heel wat nieuwe moed uit voortgevloeid! 

Het blijft toch telkens weer gebeuren dat, als ik de klas verlaat, de regels niet meer gerespecteerd worden. Zo zag ik al de schoolkindjes maandag weer 15 minuten vroeger naar huis gaan. We hadden s ochtends een oudervergadering waarbij de nieuwe ouders informatie kregen en eventuele financiële problemen konden bespreken met Newton. Rike en Vanessa (onze 2 nieuwe Duitse vrijwilligsters) en ik hebben activiteiten gedaan met de kinderen.

Toen ik Newton dinsdag vroeg waarom de kinderen vroeger naar huis mochten, was zijn antwoord omdat ze moe waren. We hebben al tien keer besproken welke tussendoortjes er allemaal zijn, welke activiteiten er aan het einde van de dag gedaan kunnen worden, hoe de kinderen nog even zelfstandig een boekje kunnen lezen,... Jammer dat hier dan niets mee gebeurd.

Toen ik vorige week met mama aan het bellen was, vergeleek ze het onderwijs met dat van ons 150 jaar geleden. Toen had iedere school een strenge directie en was er zeer weinig vrijheid voor de leerkrachten. Misschien zijn ze daar hier echt nog niet aan toe!?

Enkele leden van Leraars Zonder Grenzen (een groep die hier al 2 maal geweest is en heel veel geholpen heeft in de kleuterklas) hadden me gevraag naar mijn visie op deze kleuterschool. Is het een project dat we moeten blijven steunen, zijn er genoeg kinderen die kunnen komen zonder de weeskinderen, is er een locatie, wat met de leerkracht!? 

Ik had al eens met Newton gesproken over de toekomst, maar nu heb ik het toch even terug laten voelen dat hij zelf verantwoordelijk is voor het feit of hij hier volgend jaar nog een job heeft. Victor wil de kleuterschool mee verhuizen naar het dorpje vlak bij de eco lodge die hij gaat bouwen én hij wil er zelfs voor zorgen dat de salarissen van de leerkrachten gesponsord worden. Hierdoor zouden de kinderen voor een zeer kleine schoolbijdrage kunnen komen, wat dan weer maakt dat wel ruimte kunnen bieden aan veel kleuters. Maar dan moeten we wel in zee kunnen gaan met een verantwoordelijke leerkracht die zo'n schooltje zelf kan runnen. 

Ik vrees er een beetje voor of Newton wel die persoon is. Hij gaf ook al aan dat hij in de toekomst wil gaan studeren én hij vond dat we hem te weinig loon betalen...

Volgende week zitten we nog eens samen rond de tafel om te bespreken wat het beste is voor de toekomst van het schooltje. We zouden echt graag een leerkracht hebben die voor de komende 5 jaar wil blijven! Maar dat is precies gemakkelijker gezegd dan gedaan. 

De gebouwen die we op het oog hebben, zijn eigendom van de katholieke kerk. Ik ben aan het uitzoeken hoeveel huur ze vragen per klaslokaal en of we evtw. daar verder zouden kunnen gaan. We hebben ook informatie gekregen van de autoriteiten i.v.m. het aantal inwoners in het dorpje en in de buurt van het hotel. Ik ben nu op zoek naar iemand die dat met mij kan bekijken en vertalen. Zo weten we of we genoeg potentiële kleuters hebben voor het schooltje. Dan moeten we ook bekijken wanneer we zouden verhuizen, of er evtw. vrijwilligers kunnen komen om de klasjes in orde te maken, wie evtw. de nieuwe leerkracht wordt, hoe we die gaan opleiden,... 

Onze geleverde inspanningen i.v.m. het werven van nieuwe kleuters, beginnen hun vruchten af te werpen. Intussen zijn we van 6 naar 11 buurtkinderen gegaan. En bijna dagelijks komen we nieuwe gezichtjes tegen :)))  

Er hangt weer vanalles in de lucht en dat is zeer aangenaam :)

Ook hangt er (eindelijk!) een beetje regen in de lucht. Al meer dan een week heeft het hier niet geregend, hoewel het normaal gezien de hele maand het hevige regenseizoen had moeten zijn. Al de water-opvang-systemen zijn leeg, dus moeten we nu vooraan aan het terrein water halen. Als dit 'zwembad' leeg is, moeten we een stukje van de berg lopen! Dit gebeurt normaal gezien alleen tijdens het droge seizoen juli/augustus. Net zoals bij jullie de winter extreem mild was en de lente er vroeg bij is, is het hier ook allemaal wat anders dan anders. Dat maakt ook dat de boeren grote problemen krijgen en dat kan hier, letterlijk, levens kosten!

Duimen voor een beetje regen vandaag!!!