Het weekend vliegt voorbij en gaat met momenten ook heel erg traag. Ik bel zeer regelmatig met Erina, die nu 'alleen' in Kigali achtergebleven is. Haar dagen duren enorm lang, ze vertelt me dat ze het grootste deel van de tijd slaapt. Zaterdag is het hier een rustige dag en zondag begint de 'invasie'. Een groep van 18 Amerikanen vergezelt ons, allemaal studenten en leraren van de Universiteit van Washington. Een toffe bende :) Ze zijn 4 weken in Kenya geweest en zijn nu aan het einde van hun trip. Ze doen wat activiteiten met de kinderen, gaan naar de markt, reflecteren over de reis,...
Maandag
Erina is hier een paar uur geleden aangekomen, ze viel me onmiddellijk in de armen en vertelde dat ze heel verdrietig was. Pfff amai mijn hart brak! Even een 'pep-talk' gedaan en ook wel gezegd dat ze natuurlijk verdrietig mag zijn! Nu komt het erop aan om haar terug in beweging te krijgen en haar dagen goed te vullen zodat er weinig tijd overblijft om in een depressie weg te zakken.
Ze is vanochtend terug bij de eerste dokter geweest en blijkbaar was er ook bij deze scans niet echt iets te vinden. Hij heeft nogmaals een onderzoek gedaan en vanalles getest, maar geen echte conclusie kunnen maken. Hij stelt voor dat ze start met kinesitherapie en over 4 maanden terugkomt. Dan wil hij bekijken of er enige verandering opgetreden is. Ik moet zelf zijn laatste verslag nog ontcijferen, want dat heeft hij in het Frans geschreven.
Ja t was wel een spannende en speciale dag. Ik heb er echt de hele dag aan zitten denken en dan uiteindelijk was t wel een teleurstelling toen ik telefoon kreeg... Victor had ook net vernomen dat er nog andere mensen zijn in Kibuye met dezelfde symptomen, maar net als bij Erina is er niets te vinden.
Dinsdag
Ik heb hard gewerkt aan het rapport dat ik over Erina aan het schrijven ben. Er is nieuwe spinsoring nodig om de gemaakte kosten te dekken alvorens we kunnen starten met de nieuwe behandeling. Binnenkort kunnen jullie dit verslag ook lezen :)
Voor de rest ben ik terug van start gegaan met de kindergarten. Het organiseren van de 'gezonde hap' ongeveer rond. Ook de tekst voor het annoncement is zo goed als klaar, Newton zal die morgen proberen uittypen.
Woensdag
Intussen is er nog een Belgisch koppeltje aangekomen (ze spreken uitluitend Frans) en een Duits koppen, die ik een rondleiding gegeven heb. We leven hier nu met 24 personen, gezellige boel! 1 toilet en 1 douche, maar ik heb er nog totaal geen last van gehad. Alleen vanochtend, toen ik mee ging naar de markt, had ik plots super veel krampen. We wandelden langs de rand van het meer, ver weg va, de bewoonde wereld, dus ik moest wel verder wandelen. Na 2 uur waren we op de grote weg en ik heb onmiddellijk een moto terug genomen. Een halve dag geslapen, wat toastjes en het was terug in orde. Ik veronderstel dat het van t eten is geweest, maar geen idee wat precies. Ik was de enige dielast had, gelukkig was t relatief snel in orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten