Hier het verdere verloop van onze zoektocht.
Donderdag
We vullen de voormiddag met kleine dingetjes die nog in orde gebracht moeten worden, Erina's simkaart laten registreren, naar de bank gaan, kleren wassen,...
Om 14 uur hebben we een afspraak voor een nieuwe MRI-scan, dit keer van de nek en de hersenen. Vorige keer verliep alles vlot (en snel) dus ik hoop ook vandaag nog de resultaten voor te leggen aan onze dokter in Ndera hospital. Minder we hebben geluk vandaag. Na 5 uur wachten is het eindelijk onze beurt! Om 20.30u zijn we klaar, Erina heeft veel pijn van het stilliggen en is helemaal bezweet van de hulpstukken die rond haar hoofd geplaatst werden voor de hersen-scan. Het is een straffe madam, dat staat vast! Zonder een kik te geven ondergaat ze al deze 'martelingen' en als ik dan vraag hoe het met haar gaat, antwoord ze steeds 'It's oké'. Ze is heel dankbaar voor alles dat ik doe, het is een schatje! Veel mensen vragen me 'it's your boy?' Waarop ik antwoord 'no, she's a girl and lives in and orphanage in Gishyita' Na een korte pauze vragen ze me dan of ik in een ziekenhuis werk...
We bespreken even de avond plannen en Erina kiest voor de 2de optie! We nemen een taxi naar Jonas en Martin die ons uitgenodigd hadden voor het avondeten. We hebben een gezellige avond samen en vergeten eventjes wat haar nog te wachten staat. Ze leert weer allerlei nieuwe dingen eten en is ook hier heel dankbaar voor het diner samen.
Vrijdag
Erina neemt rustig een douche in het guesthouse en ik ga (nogmaals) naar de bank. Een weekje in Kigali is extreem duur, in het bijzonder de ziekenhuis- en taxikosten! Maar er is geen andere optie, dit zijn zorgen voor later.
Vervolgens ga ik naar KFH om de resultaten van gisteren op te halen. Ze hadden me gezegd dat ik vanaf 10u mocht komen... Om 12.30u heb ik eindelijk de scans in handen, organiseer ik een taxi, pik Erina op en reis naar Ndera hospital. Daar blijkt dat onze dokter vandaag in een ander ziekenhuis werkt. Ik bel hem, maar er is geen mogelijkheid meer om hem vandaag te ontmoeten... Ik lees hem de conclusie van de scans voor en het ziet ernaar uit dat er iets mis is in de hersenen. Dat ziet er niet al te goed uit, dus Erina moet ik Kigali blijven.
Na overleg met Victor, beslissen we dat het tijd is voor mij om terug naar L'esperance te reizen. De tijd vliegt en ik heb nog véél plannen voor de kleuterschool die ik niet van op afstand kan realiseren. Victor neemt contact op met Eldad en hij zal tijdens het weekend voor Erina zorgen. Hij heeft vroeger in het weeshuis gewoond en Erina kent hem. Hij gaf ook enkele jaren les in de kleuterschool. Momenteel studeert hij in Kigali. We pikken hem op en rijden naar zijn huis. Daar 'overhandig' ik Erina en probeer alles zo goed mogelijk door te geven. Hij zal maandag met Erina naar Ndera hospital gaan om de resultaten te tonen. Erina mag in zijn kamer slapen en hij zal met een andere huisgenoot een kamer delen. Ik hoop dat Erina zich er wat thuis zal voelen!
Na een raar afscheid, stap ik op de moto naar Nyabugogo, koop een ticket naar Kibuye en rust een beetje tijdens de lange busreis. Victor heeft een moto geregeld voor me en voor de eerste keer reis ik het laatste stukje in het donker. Bij aankomst komen al de weeskinderen, vaders én moeders naar me toe gelopen en vragen in hun beste Engels waar Erina is. Ik leg hen uit dat ze bij Eldad logeert en dat stelt hen gerust. Na het beantwoorden van een hele resem vragen, ben in terug thuis. Victor en ik zijn nog eventjes alleen, tot er morgen een grote groep arriveert. We eten soep en chapati en babbelen de hele avond bij. Er is veel gebeurd, maar er moet ook nog veel gebeuren. We bespreken de emotionele en financiële kant van de zaak, bedenken hoe we sponsoring kunnen vinden, hoe we het eventuele verdere verblijf van Erina in Kigali kunnen organiseren,... Om 9 uur kruip ik onder de wol, wat een belevenis!
Inderdaad wat een belevenis! Stien, voor de week van de vrijwilliger verdien jij vele dikke duimen... Ik heb echt bewondering voor wat je daar allemaal doet. X
BeantwoordenVerwijderen