We zijn ook met de kleuters op uitstap geweest. Alleen de weeskinderen waren aanwezig vandaag. Blijkbaar was er één of andere vergadering voor al de leerkrachten waar wij niet vanop de hoogte waren. Voor vertrek moesten al de kinderen zonder uniform nog even omgekleed worden want het is heel belangrijk om te laten zien dat het hier geen arme schaapjes met kapotte kleren zijn :) Dan nog allemaal een laagje body lotion en we konden vertrekken. Chantal toonde ons de weg naar een plekje boven op een berg waar we het mee goed konden zien. De kinderen waren door het dolle heen, alleen bij de terugweg begon de vermoeidheid toe te slaan... Fijne afsluiting van de week!
Gisteren ben ik met Newton naar Mugonero hospital gewandeld, vlak bij Ngoma village. Echt chapeau voor alles dat hij doet voor de kleuterschool! Daar hebben we met manager gesproken en ons 'annoncement' voor de kleuterschool overhandigd. Hij vertelde ons dat hij het bericht al in de kerk gehoord had, goed nieuws dus. We beginnen stilletjes aan bekend te worden, nu nog wachten op wat nieuwe kinderen.
Vervolgens zijn we Teacher Chantal een bezoekje gebracht. Ze woont in het huis van Mama Rachel, een dame van maar liefst meer dan 100 jaar. Haar vader was Belg (!) en haar moeder Rwandese. Ze is hier opgegroeid en was de eerste mama bij L'Esperance in 1994. Toen we aankwamen was ze net onderweg naae het toilet (buiten, zo'n 100 meter van het huis). Een half uurtje later was ze terug, uitgeput! Ons gesprek verliep nogal moeizaam, vermits ze niet meer al te goed hoort. Na enkele vragen zei ze dat ik niets over het verleden mocht vragen, ze was alles vergeten! Grappig bezoekje.
Ik vertelde Erina over dit bezoek en ze was door het dolle heen, deze mama had haar verzorgd toen ze klein was. Toen Erina terugkwam van de kinésitherapie, vertelde ze me dat ze op bezoek was geweest bij Mama Rachel. Jaja, onze liefste dame wordt een zelfstandig vrouwtje! Ze had Mama Ester gevraagd met haar mee te gaan en dan had ze doodleuk beslist om helemaal tot daar te wandelen. Het is echt een super straffe madam! Dit pad gaat stijl de berg op, je moet een stukje over rotsen klimmen en je bent minstens een drie kwartier serieus aan het doorstappen. Ze hebben regelmatig even gerust, maar ze heeft het gehaald. Dan nog kinésitherapie en op de moto terug naar huis, wow. Ze was verschrikkelijk moe, maar zo fier over wat ze allemaam doet. Ik ben enorm trots op Erina!
Ze had de dokter verteld over ons bezoek aan Kigali en hij had gevraagd of ik maandag mee kon komen. Ik ben benieuwd om haar bezig te zien daar!
Vorig weekend ben ik in Kibuye bij een vriendin van Victor op bezoke geweest. 2 dagen heerlijk ontspannen aan het meer, lekker eten en veel 'mzungu's' ontmoeten. Mijn batterijen waren helemaal opgeladen :)
Over 3 maanden zet ik terug voet op Belgische boden, de tijd vliegt hier sneller dan de snelheid van het licht, serieus!
Oh ja, voor diegenen die zich afvragen wie Victor eigenlijk is, hierbij een portretje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten