Vandaag is Erina voor het eerst naar de kinésitherapie geweest. Vrijdag gaat ze terug, alleen deze keer. Ik was nu niet degene die haar begeleide, mama Anna-Maria had die rol op zich genomen en dat vind ik echt zalig! Zo weten ook andere hoe het echt met haar gaat enz. Ze vertelde me dat het wel vermoeiend en pijnlijk was, maar ze is heel positief ingesteld nu! Doet deugd om haar terug als een opgewekte jonge dame te zien. Ze geniet van het leven, luistert veel naar de radio via haar GSM, amuseert zich met haar vriendinnen, oefent haar talen met de 2 Franse meisjes (en hun ouders) die hier op bezoek zijn, ...
Ik heb de indruk dat de tijd nu voorbij zal vliegen. Ze moet nu 10 keer naar de kinésist (ongeveer om de andere dag), ik heb allerlei Engelse oefeningen voor haar uitgeprint, ze probeert wat leerstof van het 3de middelbaar in te halen,... Goed bezig Erina!
Intussen heb ik ook de resultaten van Kigali doorgestuurd naar mijn nicht en naar een Slovaakse dokter die hier werkt, dus die helpen ook mee denken wat er nu precies aan de hand kan zijn. Actie actie actie!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten