1 million people

Sinds gisteren spookt het getal 1 miljoen door mijn hoofd. 1 miljoen mensen, Tutsi's die tijdens de genocide vermoord werden. Beeld je even 11 vrienden, 11 kinderen uit je klas, 11 familieleden,... in. Eéntje van hen zou er nu niet meer bij zijn, ik vind dat onvelooflijk! België telt ongeveer 11 miljoen inwoners. Dat wil zeggen dat één elfde op verschrikkelijk korte tijd vermoord zou zijn.

Tijdens mijn korte verblijf hier, is de genocide al verschillende keren het onderwerp van gesprek geweest. De mensen van mijn leeftijd hebben dit allemaal zelf meegemaakt... Toen ik lekker thuis zat, te wachten tot ik een kleine zus zou krijgen, gebeurde er hier een ongelooflijk drama. Om me daar beter in te kunnen inleven, trok ik gisteren naar het genocide memorial museum in Kigali. Je kan niet anders dan je ogen openen en de indrukken laten binnenstromen. Veel indrukken, maar vooral ook veel dingen die ik niet begrijp. Hoe kunnen mensen zo volgzaam zijn dat ze hun eigen buren, de kinderen van hun overburen, de leden van hun parochie, de klanten van hun winkel,... eiganhandig vermoorden? 

De sfeer werd helemaal compleet gemaakt toen het begon te onweren en de stoom regelmatig wegviel. Precies alsof het zo moest zijn... Ik heb ieder stukje tekst gelezen, ieder filmpje bekeken en stilgestaan bij vele foto's en geprobeerd om deze gruwel te begrijpen. Ik was trouwens zeer verbaasd te lezen hoeveel invloed de Belgen hebben gehad op de genocide! En over hoe er ooit beslist is geweest wie tot de Hutu' en wie tot de Tutsi's zou behoren. Simpelweg het aantal koeien dat je in je bezit had, bepaalde of je Hutu of Tutsi was. Meer dan 10? Hutu! Minder? Tutsi. 

Wat ik wel ongelooflijk mooi vind, is hoe de mensen nu omgaan met de genocide. Rwanda is een tijdje dood geweest, maar heeft zich daarna ontpopt tot een proper en georganiseerd land. Ik schrijf natuurlijk nog steeds vanuit Afrika, maar ik merk een groot verschil met Uganda! De straten zijn proper en ik heb het gevoel dat er een grotere populatie mensen is die het goed heeft. Die niet elke Rwandese frank 3 maal moet omdraaien voor hem uit te geven en genoeg middelen heeft om hun kinderen op te voeden. 

Daarnaast blijven er toch nog steeds veel mensen over die arm zijn, heel arm... 

Vorige week vrijdag heb ik een lang gesprek gehad met een man uit Canada die hier even was voor zijn werk. Hij was al student in Rwanda geweest om hier informaticalessen te geven, voor de genocide. Heel boeiend om met hem over die verschillen te praten!

Oh ja, zal ik nog even een ongelooflijk verhaal vertellen? Toen ik met de boda op de terugweg van het museum was, stonden we plots in de file. 1 minuut later verplaatsten de 4 auto's voor ons zich plots naar het linker rijvak en zag ik hoe een legerkamion van de weg naar beneden stortte. De meeste wegen hier hebben aan de ene kant rotsen en aan de andere kant een afgrond, zoals in de bergen dus. De legermannen konden net optijd uit de kamion springen, voor die enkele meter dieper tegen wat huisjes tot stilstand kwam. De snuit stak naar boven en alle omstanders waren gedurende 1 minuut stil! Ik ook, wist echt even niet wat te doen of te denken. Er waren geen gewonden gevallen, gelukkig! Ja voila, zo'n dingen gebeuren hier dus he!

Momenteel ben ik eventjes de interim-uitmbater van de fitness... Beide managers waren even echt toe aan vakantie na enkele zeer intensieve weken werk vol concerten, voetbal, fitness, films,... Alleen het fitnessleven in Ahazaza gaat natuurlijk door, dus hadden ze iemand nodig die een oogje in het zeil kon houden. Na een korte licht- en techniekcursus, was het vandaag mijn beurt om te openen. Gelukkig werkt alles prima en heb ik 2 assistenten :)

Umuganda en kilo's frieten snijden

De frequentie van mijn blogberichten begint wat af te nemen... Heeft alles te maken met de vulling van mijn agenda en is absoluut niet het gevolg van weinig te beleven in Rwanda!

Vrijdag was het de laatste schooldag, veel geregel en gedoe, maar uiteindelijk ben ik toch ongeveer te weten gekomen wat de planning voor de vakantie is. Iedere leerkracht heeft 4 weken vakantie, met andere woorden werken ze dus 11 maanden aan een stuk, zot!

Vanochtend was het de 'graduation party' voor de kleuters. Met toga en afstudeerdhoed gingen ze hey podium op ol hun diploma in ontvangst te nemen. Gel hoe belangrijk dat is bij ahazaza en hoe het 6de leerjaar er maar gewoon bij zit. Iedere klas had ook tijd voor een kort toonmomentje en tussendoor werden er speaches gehouden. Een boeiende voormiddag met veel dans, zang en djembé!

In de namiddag was er een concert van 'Makanvaga', gratis! Het werd een groot succes (volgens Rwandese normen) en geeft moed om culturele activiteiten te blijven organiseren! Echte 'feelgood' music gebracht door 9 oudere mannen met gitaar, zang, keyboard, trompet en drum... Ze spelen bijna wekelijks in Kigali... Zeker van plan om eens te gaan genieten, zonder ondetussen kilo's aardappelen te schillen en er frieten van te snijden! 

Gisteren wad het 'umuganda'. Dit wil zeggen dat alles gesloten is en dat iedere inwoner van Rwanda gedurende de hele voormiddag actief bezig is met 'comunitiework'. Met andere woorden het werk dat bij ons door gemeentearbeiders gedaan wordt. Bonnie en ik gingen mee met een collega van haar, zo'n half uurtje rijden naar een klein dorpje. Met eens schop in de hand en veel bekijks hebben we er mee gewerkt aan het graven van een gracht naast de weg. Tegelijkertijd was het ook 'womensday', dus na enkele uren werk kregen we een plekje aangeboden in de tent achter het beangrijke volk! 4 uur en ettelijke speachen in het Kinyarwanda later, kregen we een drankje en een maïskolf aangeboden :) volgende keer pas ik toch wel voor dergelijke evenementen... Leuk om echt tussen de mensen te zijn en te genieten van cultuerele gewoontes, maar al die blablabla daar ben ik niet veel mee! Oh ja, ik heb weer ogen getrokken toen de cadeau's overhandigd werden! Het ging van olielampen over geiten tot een heek bizar soort brood. En van vrouwendag was weinig te merken. Er werden kinderen gevierden en koppels die al een hele tijd getrouwd waren.

Op weg naar huis hebben we nog een priester bezocht die ons een biertje en côte d'or chocolade aanbood! Voor t eerste heb ik gepast, maar van t tweede heb ik enorm genoten! Goede chocolade moeten ze hier toch nog leren maken...

'S avonds tijd voor een optreden van 'riderman', jawel dé winner van de Rwandese versie van idool! De opkomst was niet zo groot, maar de aanwezigen konden genieten van een avond vol 'swung!' En ik werd ingeschakeld bij de bar. Aanvullen, lege flesje verzamelen, drank koelen,... Alweer een vol weekend met korte nachten en heerlijke dagen!

En morgen vliegen we erin :) Er staat een vergadering met Raina en eentje met de 4 kleuterjuffen op het programma. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven, want ik heb wel de indruk dat ik niet altijd om de zelfde golflengte zit met Raina, maar ik doe mijn best om er iets van te maken! 

BS

= bekende schotenaar?!

Bananenbrood

Met momenten kolt de armoede hier heel dichtbij. Gelukkig zijn er Rwandezen met een groot hart, waaronder Antoinette. Ines uit K3 bleek dinsdag geen lunch te hebben gehad. Ze was niet afgehaald en er was ook niet doorgegeven dat ze op school bleef eten. Antoinette heeft toen de poetsvrouw wat geld gegeven en zij is een drankje, samosa en chapatti gaan halen. 

Morgen wordt er een selectie gedaan van de kinderen die volgend jaar in K1 zullen starten. Daarvoor gaat Raina met enkele leerkrachten naar de arme buurten van Muhanga om er kinderen uit te zoeken die de nieuwe beursstudentjes zullen worden. Dit zijn kinderen voor wie de school betaalt, incl uniform. 

Mijn weg naar school vanmiddag was met hindernissen... Ik was net aan de grote weg toen het begon te druppelen, dus wat doet een Mzungu dan? Regenjas aan, een stel geiten ontwijken en verder wandelen. Wat deden al de Rwandezen? De andere richting uit lopen en gaan schuilen bij de winkel die ik net passeerde. 1 minuut later weet ik wel waarom! Ik maak rechtsomkeer en vergezel hen bij de winkel, weliswaar te laat. Ik ben al doorweekt... Een propere broek en droge schoenen later, zet ik mijn tocht naar school verder. Brommerke op om de te-laat-kom-schade te beperken (ik moet toch op één of andere manier mijn Europese reputatie behouden?). Vlak bij school nog een spektakel met een varken en voila, ik ben er geraakt! De zon is al terug en de meeste plassen zijn intussen opgedroogd. Onze krijttekeningen van vanochtend zijn ook verdwenen...

Gisteren was het de eerste editie vand de baking partpy, georganiseerd door de groep Mzungu's waarmee ik vorige week ging sporten. Dit wil zeggen dat een stel Mzungu's samen komt om iets te bakken, gezellig samen te eten en veel te babbelen. Heerlijk! Voor het eerst in mijn leven bananenbrood gemaakt en het was heerlijk! Jaja, ik maak er thuis ook wel eens eentje ;)

Tegenover die Mzungu avond staat de Fitness avond van maandag.daar mocht ik als enige Mzungu mijn mannetje staan! Gelukkig waren en veel vrouwen deze keer, die gapen al wat minder dan de mannen in t algemeen! En ja, ik had de dunste poep, de beste conditie en de lenigste benen. Dat wil vooral iets zeggen over mijn fitness companen en in mindere maten over mezelf... 

Ik begin een beetje inzicht te krijgen in de vakantiestructuur. Raina heeft me gevraagd om met de leerkrachten hun vakantieweken te bespreken en te plannen. Er moet altijd 1 Franse en 1 Engelse leerkracht aanwezig zijn terwijl de 2 anderen verlof hebben. Serieuze uitdaging dus, waarbij ik Rwandezen en planning met elkaar mag matchen...

De examens zijn afgerond en de leerkrachten zijn druk bezig met rapporten schrijven. Ik ben dus tot babysit van K3 gedoopt. Mij allemaal goed, maar het zou oh zo fijn zijn als ze dat even op voorhand konden melden/vragen/bespreken!

Vanmiddag heb ik even Azizi bezocht, een organisatie die bezig is met handwerk... Heel mooie dingen maken ze daar, allemaal met de hand! Oorbellen, manden, beeldjes, kaarten,... Naast ahazaza is dit het enige soortgelijke project in de buurt.

En nu bed in, een volle dag voor de klas staan is toch wel heel zwaar! Zeker als je de helft van de tijd bezig bent met regels, structuur, stilte, respect, ... De kinderen kennen alvast het liedje 'sofie de krokodil' (in engelse variant) om het stil te maken. Hopelijk kennen zie het morgen nog steeds!

Uitersten

Ik ben in een wereld van uitersten terecht gekomen...

Met momenten zie ik een prachtige school met een mooie toekomst, leergierige kinderen en bijzonder mooie projecten. Erna komt soms de desillusie... Er is nog zo veel werk aan de winkel! Deze school is al van heel ver gekomen en heeft een uniek project op poten gezet. Een school waar iedereen gelijk is ( benadrukt door de uniformen) en ook heel verschillend mag zijn. Een plek waar kinderen uitgroeien tot zelfstandige jongvolwassenen met een eigen kijk op de wereld. Een school waar gevraagd wordt naar de mening van kinderen, waar kinderen verantwoordelijkheid krijgen. 

En toch blijft er dat andere stukje. Laat ons maar zeggen het stukje waarom ik hier ben... Ik voel me vaak heel jong enonervaren om hier iets nuttigs te kunnen doen. En toch heb ik er heel veel zin in om een eigen klein projectje te hebben, een doel dat ik hier kan verwezelijken.

Vandaag werd de muziekschool van Ahazaza officieel geopend :) Martin en zijn team hadden er een heel evenement van gemaakt waarin de kinderanimatie mijn stukje was. Wat had je anders verwacht? Met een bang hartje ben ik vanmiddag naar het center vertrokken om 8 uur kater terug te komen met een big smile! Het was tot op het laatste moment afwachten of er wel 1 gezin naar dit evenement zou komen en dat is goed meegevallen. Er waren voornamelijk kinderen aanwezig, maar die zullen dan later hun ouders wel overtuigen! 

Er stonden 4 muzikale optredens en een inleiding van de verschillende instrumenten op de plannening. Je kan slagwerk, keybord, blokfluit en gitaar leren spelen voor 4000Rwf per maand (= €5). Ik zal lessen volgen voor dat laatste, deze week te starten! Ja ja, ik heb mijn cello dus wel degelijk gemist de laatste weken! Maar gitaar is wel heel bruikbaar in de kleuterklas, dus ik zal weeral rijker naar huis komen in juni.

De randanimatie bestond uit balspelen, kringspelen en tekenen met stoepkrijt. We zoudenmet 4 zijn om dit te begeleiden, maar tot hiertoe geen idee wie de andere 3 zouden geweest zijn... Geen stress, t is allemaal vlot verlopen en ik heb minstens even hard genoten dan de kinderen! Kleine schets: ik ga rind met de doos krijt en al de kinderen grabbelen hun handen vol... Na een uitleg met handen en voeten over 1 krijtje per keer, kunnen we van start gaan. Ik zet me neer en begin een bloemetje te tekenen. Gevolg? 10 bloemen rond mijn tekening. Ik maak een hinkelpad en krijg support van 10 schatiige zwartjes. Ik zet en streep en er ontstaan 10 spiegelbeelden van mijn lijn... Imitatie tot en met! Deze kinderen worden opgevoed als volgers en nemen zelden zelf initiatief. Zo zonde! Als ik even naar het andrre plein loop om daar een spelletje op te starten, stopt het krijten plots. Bij terugkomst merk ik wel dat de hele doos krijtjes geplunderd is... Telkens korte momenten van actie, maar wel heel fijne momenten. Vol volleybal, voetbal, tekenen, 1 2 3 piano, simpele versie van Kubb met stenen, dans en muziek. Een geslaagde dag!

Vrijdag was een gezellige avond, ondanks het restaurant eten dat op mijn maag lag. Iets gaan drinken, life muziek en veel gezellige babbels. Heerlijk!

Gisteren gaf Bart een etentje bij ons thuis, zeer lekkere belgische food! Alleen jammer van de miscommunicatie waardoor de helft van het gezelschap pas vandaag is komen eten. So African! 

Vanochtend gaan lopen met Bonnie en een heel klein beetje ruzie gemaakt. Met mijn ogen dan toch... Ja wat moet ik anders doen als er een oude vrouw roept dat we een lange broek moeten dragen tijdens het lopen? Het is hier wel minstens 25°C!

Net nog het vervolg gekeken van onze Rwandese film met een bizar einde. Gisteren moesten we onderbreken wegens.... Juist ja, geen electriciteit!

Moe maar voldaan kan ik een punt zetten achter dit verlengd weekend. Vol nieuwe mensen en vooral vol wilde plannen. Ik heb met verschillende mensen gesproken over vrijwilligerswerk (bij ahazaza) en kom zo stilletjesaan tot mijn stukje hier...

Oh ja, sinds daarnet ben ik officieel lid van ahazaza = zalige T-shirt gekregen!

Teachersday

Vandaag is het 'teachersday'. Dat wil zeggen dat de kinderen geen school hebben en de leerkrachten allemaal samenkomen om gesprekken te voeren, speachen te aanhoren en te eten. Ik heb even getwijfeld om mee te gaan, maar blijkbaar is alles in het Kinyarwanda te doen... 

Talen zijn heel boeiend, maar soms kunnen ze het leven hier toch ook wel moeilijk maken. Zeker onder leerkrachten is het lastig omdat de helft Frans spreekt en de andere helft Engels. Onder elkaar spreken ze Kinyarwanda, maar dan kan ik weer niet volgen! Soms zou ik zooooo graag weten waarover ze het hebben tijdens de pauze!

Intussen heb ik een lokaal gsm nummer, dus ik begin meer en meer ingeburgerd te geraken! Aan sommige dingen zal ik allicht nooit wennen. Het eeuwige 'Mzungu' geroep, het afdingen op de markt en de spinnen in mijn bed. Ik heb graag dieren, maar zoals gisterend is het toch niet gezellig! Er zat een spin op mijn bed... Toen ik die buiten zetten, zag ik dat ze net bevallen was van een tiental mini-spinnetjes! Ik ka. Je verzekeren, het is best moeilijk om die ook allemaal weg te krijgen.

Er zijn ook zalige dingen hier hoor, zo had ik gisteren heel veel geluk! Blijkbaar heeft de shutdown in de VS ervoor gezorgd dat mijn euro's gisteren veel waard waren. De waarde ging in stijgende lijn tot de overheidsdiensten in de VS terug opengingen, exact 1 dag nadat ik mijn geld gewisseld had! 

Stilletjes aan begin ik ook de minder goede kanten van de school te ontdekken. Zo moet ik bijvoorbeeld heel goed oppassen met de dingen die ik voorstel. Ik wil vanalles doen voor de school, maar ze moeten niet profiteren! Als je hen een vinger aanrijkt, nemen ze je hele arm. En als ik initiatief neem om iets te doen met de kinderen, zijn de andere leerkrachten nergens meer te bespeuren. Als zij in de klas zijn, ben ik er toch ook om te helpen? Het zal nog enige tijd duren voor ik echt een heel concreet doel heb vrees ik... Misschien moet ik hierover eens een serieus gesprek aangaan met Raina? 

Dit is het uitzicht vanuit de keuken. En hieronder kan je de planten uit onze tuin terugvinden :)

Dit weekend zal ik voor mezelf eerst op een rijtje zetten wat ik gezien en gedaan heb tijdens de voorbije weken en dan zien we wel! Maar ook genieten van 't weekend zal aan bod komen hoor, te beginnen met een goed restaurantje vanavond :)

Many Mzungu's

Mijn eerste week Rwanda zit erop! Langs de ene kant is het nog serieus wennen en langs de andere kant heb ik al vanalles geleerd en ontdekt. Maar nu eventjes over mijn eerste projectje...

Het gebeurd hier wel eens dat kinderen zitten te wachten op hun leerkracht, dagelijkse kost eigenlijk. Op zo'n momentje vroeg ik aan enkele kinderen van K3 (kindergarten 3 = 3de kleuterklas) of ze engelse liedjes kennen. Na enkele liedjes van hen, leerde ik hen het lied 'I am the music man' en ik denk dat ze het heel leuk vonden... Want na het verhaal in de klas vroegen ze aan teacher Antoinette of ze een liedje mochten zingen voor haar. En nu zijn we 1 dag later en is dit liedje uitgegroeid tot een heel project. Over 2 weken studeren de kleuters af tijdens een heus evenement in het Ahazaza center. Daar zullen ze dit liedje ook zingen :) We hebben al 2 verhalen gevonden over instrumenten in de bibliotheek van de school en ik heb ook een afspraak gemaakt met Martin en Jonas. Zij hebben zonet een muziekschool opgericht die zondag geopend zal worden. Morgen gaan wij er met de klas op bezoek om even kennis te maken met enkele instrumenten.

Het is heel fijn om samen te werken met een juf die barst van de ideeen en creativiteit. Want eerlijk, zij mag de pluimen dragen als dit projectje echt een succes wordt! Ze kan ongelooflijk goed inspelen op situaties en ziet overal leerdoelen in. 

Voor Gina is dat heel wat moeilijker. Zij werkt samen met de Franse juf, een oudere dame die erg is vastgeroest in de traditionele onderwijsvorm. Ze is hier nu 3 maanden en is het allemaal wat beu! Ze heeft al 100 dingen geprobeerd om kleine veranderingen aan te brengen, maar niets lukt. De juf heeft altijd wel een uitleg om iets niet te proberen: geen tijd, de ouders zullen het niet goed vinden, geen materialen, er moet eerst gestudeerd worden,... 

Vooral het verschil tussen deze twee leerkrachten is heel erg opvallen... Ondanks het feit dat ze dezelfde nascholingen gekregen hebben in Belgie. Vanavond heb ik een vrouw leren kennen die werkt voor osv. Dit is een organisatie die zich bezighoudt met het begeleiden van scholen naar een nieuwe onderwijsvorm. Het draait er dus vooral om leerkrachten te overtuigen van de waarde van hun tijd met de kinderen. De meeste kinderen worden onderwezen in papegaaientaal, daarmee bedoel ik dat ze prima kunnen nabootsen maar er zelf niets van begrijpen. Op hun 3 jaar kunnen ze het alfabet opzeggen, maar er is geen enkel kind dat 2 jaar later letter 'j' kan aanduiden. De ahazazaschool is er ook nog niet, helemaal niet zelfs, maar er zijn wel verschillende leerkrachten die op goede weg zijn. Ik hoop dat zij de andere leerkrachten warm kunnen maken voor deze andere onderwijsmethode! 

Ze blijven wel eeuwig met excuses komen over het feit dat ze niet voldoende materiaal hebben om op een andere manier les te geven, maar dat ik geen uitvlucht! Ook met kosteloos materiaal kan je veel doen :) en bij ahazaza hebben ze heel wat voor handen, maar ze gebruiken de materialen niet of op een verkeerde manier zodat ze na enkele keren gebruiken kwijt of stuk zijn. Ik ben heel blij dat ik niet veel spullen leegebracht heb, heel bewust trouwens! Ik geef met alle plezier mezelf en mijn tijd, maar materiele hulp moet van ergens anders komen. Deze school heeft speelgoed, boeken, spelletjes en puzzels, maar ook veel kinderen die thuis geen speelgoed hebben en stiekem alles wegstoppen. Het zorg dragen voor materialen is ook absoluut niet ingeburgerd, nog bij de kinderen nog bij de volwassenen. Waarom dan nog meer geven? 

Ik hoop dat Gina en ik de juffen zover kunnen krijgen om met veel discipline het nieuwe schooljaar te beginnen, wie weet werkt he!?

En dan nu de ontspanning :) Na school is er altijd fitness in het ahazaza center. Tijd om daar vandaag eens aan deel te nemen. Voor 500rwf (€0,6) kan er een uur serieus gesport worden en dat deed goed! Het was Mzungudag daar :) we waren met 7! Tof om al deze mensen te leren kennen en hun stukje vrijwilligerswerk te ontdekken... Na een uur serieus bewegen op muziek (ik moet nog even uitzoeken hoe ik deze sport kan noemen...) werd ik uitgenodigd voor het avondeten bij 1 van de vrijwilligersters van 'Azizi life. Ze woont hier al 6 jaar en organiseert mee het handwerk van Muhanga. Daarover later meer, wanneer ik daar zelf op bezoek ben geweest. Een gezellige avond met lekker afrikaans eten en een goeie babbel!

Al onmiddellijk contactgegevens uitgewisseld en een nieuwe date voor volgende week :) 

Weekend

Mijn eerste werkweek zit erop en het doet wel deugd om eventjes rustig thuist te zijn. Een beetje orde scheppen op mijn kamer en me wat organiseren. Hoewel dat allemaal vrij moeilijk is als je geen kasten hebt. Maar dat zal nog wel veranderen :) de waterschade valt nog mee precies. Gisteren heeft het enrom hard geregend en gedonderd en toen bleekd zt de ramen niet helemaal hermetisch dicht zijn. Dat weten we dan ook weeral voor de toekomst! Geen waardevolle spullen in de buurt van t raam latenliggen.

De eerste verkopers stonden hier net al aan de deur. Ik had totaal niet door wie het waren en wat hun plan was, dus gewoon de deur open gedaan en gevraagd voor wie ze kwamen. Er volgde een arrige engelse uitleg en na eentojdje had ik door dat ze uitwaren op geld. Oei, zowel de buitendeur als de deur van mijn kamer stonden open, niet echt slim. Ik moet wel wennen aan die veiligheidsnormen waaraan je je moet houden. De deuren moeten altijd op slot, ook al ga je gewoon even koken. Er zitten ook altijd bewakers aan de poort van ons verblijf. Zij moeten voorkomen dat er ongewenst bezoek binnenkomt. Alleen werkt dit niet zo goed, ze worden heel erg weinig betaald en nemen hun job dus niet echt serieus.

Dit zijn de twee klassen waarin ik mee lesgeef: 2de en 3de kleuterklas. Volgende week plannen Gina (vrijwilligster voor de Franse lessen) en ik een overleg met de juffen Frans en Engels om te overleggen wat wij nog kunnen doen tijdens de laatste weken vandit schooljaar. 

En hier heb je dan de lagere school. Beneden van het 1ste tot het 3de leerjaar en oven van het 4de tot het 6de leerjaar. Een vrij uniek gebouw voor Muhanga! Er wordt zelden gebouwd met verdiepingen.

Gisteren avond was de eerste avond zonder electriciteit. Mijn kookplan moest dus even uitgesteld worden vermits hier alleen een electrisch kookvuurtje is. Gelukkig had ik in de bamiddag een supermarkt ontdekt waar je eensoort van brood kan kopen :) Het houtvuurtje dat in de keuken staat, laat ik maar voor Kassim en Basubi... Geen idee hoe ik daarop kan koken!

Chique zondag

Tien ik vanochtend ging lopen, kon ik niet anders dan de stroming mensen volgen. Dames gekleed in prachtige jurken, kinderen met nette schoenen en mannen in maatpak. Het is zondag en dat betekent allemaal netjes naar de mis gaan! Het was toen half elf denk ik, een vrij normaar uur voor een dienst. Toen ik rond vier uur naar de winkel ging, moest ik terug de stroming lensen volgen! Deze keer kwal iedereen terug van de kerk, gelukkig liepen ze voor mij allemaal de goede richting uit :) Ik zal volgende week eens moeten uitzoeken waar die kerk zich precies bevindt, maar ik schar ergens een stukje buiten Muhanga, richting Kigali. 

Nu we daar toch beland zijn, neem ik jullie ook even mee oo weg naar Kigali, net zoals Bart mij gisteren meegenomen heeft naar deze mooie Rwandese hoofdstad. In het centrum van Muhanga is er een groot plein, het taxipark genaamd. Daar kan je busjes nemen naar alle uithoeken van het district Muhanga, zo dus ook naar Kigali. Blijkbaar sprak ik dit altijd verkeerd uit... Je zegt dus ki-ga-li, met de nadruk op de middelste lettergreep. Er zijn 2 maatschappijen die vervoer naar Kigali voorzien, identiek in service en in prijs. Iedere kwartier vertrekt er een busje, dus uren wachten in de hitte zoals in Uganda hoeft hier niet! Je koopt je ticket op voorhand aan het loket en bij 10 kaartjes rij je 1 rit gratis :) Daar zal ik wel aan komen denk ik!

Na een prachtige reis doorheen het groene, bergachtige Rwanda komen we na precies 1 uur rijden aan in Kigali. In plaats van in kilometers tellen, kan ik hier in bergen tellen. Achter de vierde berg bevindt Kigali zich. Sommige bergen moeten we over, bij anderen loopt de weg rond de berg, beter voor de busjes denk ik, want zo'n berg oprijden met een kleine 20 man in een busje is niet simpel! Aan de rand van de stad bevindt zich het taxipark, waar we overstappen op een boda-boda die ons verder de stad in voert. Kigali is een heel propere stad, net zoals de rest van het land. Er wordt rustig en voorzichtig gereden. Het is hier ook heel erg rustig, blijkbaar typsich voor een zaterdagvoormiddag... 

Na een bezoek aan het Matatu-shoppingcenter eet ik een heerlijke chapati met rauwe groentjes en frietsen, zalig! Oh ja, dit shoppingcenter is zowat de meest westerse plek die je je kan inbeelden. Wel handig voor mij, er zijn toch altijd dingetjes die je niet kan missen ;) Bv. goede shampo, brood, ... Qua eten probeer ik me te behelpen met locale spullen al ben ik er nog steeds niet goed uit wat ik best s middags eet. Twee warme maaltijden per dag is te veel voor mij! Rauwe groenten zijn hier niet echt te vertrouwen, tenzij je ze kan schillen. Dus had ik eitjes gekocht voor een omeletjes... Dat was er niet echt ene, die bleken al hardgekookt te zijn! Vandaag dus andere gaan halen, maar nu is de electriciteit op en kan er niet gekookt worden... Mijn spaghettiplan van 2 dagen geleden zal dus nog een keer uitgesteld moeten worden :( Lastig, want groenten zijn hier niet gemaakt om lang bij te houden. Ze zijn wel heel erg natuurlijk want er wordt niets behandeld zoals bij ons. Best eet je ze de dag zelf op :)zeker als je ze niet in de koelkast kan bewaren zoals ik!

Vanavond ben ik uitgenodigd bij Bonny (overbuurvrouw uit Canada) om een film te kijken, een horrorfilm... We zullen zien wat dat geeft! 

En nu moet ik dringend stoppen met schrijven en dit bericht posten, anders is mijn batterij helemaal leeg en moet ik wachten tot morgen...

Mzungu tot in het oneindige

Ik heb mijn eerste ananas aangesneden, dus velen onder jullie zullen dan wel weten dat mijn dag niet meer stuk kan! Na een voormiddag in de klas, ben ik naar de markt gegaan om wat eten te kopen. Ik ben niet ver geraakt, wegens te veel zielige ogen van vrouwen die allemaal iets willen verkopen. Ik heb maar 1 keer duidelijk moeten maken dat ik de prijzen ken, gelukkig... Deze vrouwen zitten elkaar allemaal op te stoken over hoeveel ze aan deze Mzungu (blanke) moeten vragen. Proberen gaat natuurlijk mee!

Ik kan er nog wel mee lachen momenteel, al die starende blikken en geroep naar de nieuwe blanke... Maar voor sommige andre vrijwilligers is het wel welletjes geweest intussen. Je kan zo Afrikaans woeden als je wil, toch blijft die huidskleur verraden dat je van het rijke Europa afkomstig bent! Ik ben nog nergens naartoe kunnen wandelen zonder een stel zwarte kindjes aan mijn benen. Ergens wel schattig, toch? Zelfs een baby van enkele maanden oud werd er door zijn mama attent op gemaakt dat er een Mzungu voorbij hun huis wandelde...

Er is terug water, jeuj! Veel zelfs, want het heeft al serieus geregend vanmiddag. Zo serieus zelfs dat we het kringgesprek moesten afbreken en een andere activiteit verzinnen. De kinderen hebben dan een speelwerkblaadje (op kleuterniveau!) ingevuld en vervolgens hebben we met de poppen en blokken gespeeld. Ideaal moment voor mij om wat fantasie uit mijn mouw te schudden en met enkele kinderen de 'bus' in te stappen en de wereld rond te rijden. Een heel fijne middag dus, met complimenten van de juf :) Tijdens andere lessen is het nog moeilijker om me nuttig te maken. Teacher Antoinette is een prima leerkracht, ze heeft veel fantasie en probeert te werken vanuit de interesses van de kleuters. 

Ik heb ook de indruk dat de kinderen echt begrijpen wat ze leren, al blijven er natuurlijk altijd enkele kinderen achter. Tijden een gesprek met Martin werd me duidelijk dat de minder slimme kinderen niet echt welkom zijn op deze school. Dat blijkt de invloed van Raina te zijn. Heel jammer, want volgens mij heeft deze school echt de capaciteiten om ook zorgenkinderen wat bij te leren. Misschien is dat iets voor mij? Voor Raina is het heel belangrijk om naar de regering toe te laten zien dat ze een hoog niveau hebben, wat momenteel ook echt een feit is. Deze week zijn de examens begonnen. Die worden over heel Rwanda afgenomen, vanaf de kleuterschool tot en met de middelbare school. Aan de hand van deze resultaten kom je ergens op een lijst terecht die gerangschikt is volgens niveau van de leerlingen. De Ahazaza school scoort daarbij, op een 10 tal scholen in Kigali na, het hoogst. 

Gek hoe verschillend de blanke en zwarte vrijwilligers denken over een nieuwe Mzungu. Door de Europeanen wordt ik een beetje aan mijn lot overgelaten... Wat absoluut niet negatief bedoeld is hoor! Ze vertrouwen er gewoon op dat ik mijn plan trek en dat lukt best :) Basubi (leerkracht lagere school en Rwandees) daarentegen was erg verwonderd wanneer hij me vanmiddag alleen thuis zag komen. Hij vroeg me of ik met de boda-boda (taxi brommer) gekomen was... Nee... Ik ben naar de markt geweest en dan naar huis gewandeld. Oh, met Antoinette? Nee, alleen. En je hebt de weg gevonden? Oh ja, geen enkel probleem. Wow :) Als je alleen naar hier komt, moet je wel he! Op dezemanier voel ik me trouwens al alsof ik hier al enkele weken verblijf...

De schooldag is hier duidelijk in twee stukkeverdeeld. Een kleine schets:

7.30u start schooldag, lessen Frans, Engels en rekenen

10.30u pauze, eten buiten spelen

11.30u vervolg lessen

12.00u lunch, de meeste kinderen gaan naar huis (ik ook)

15.00u lessen voor de 3de kleuterklas, deze klas wordt in 2 groepen verdeeld en wisselen iedere dag Franse en Engelse les af. 

18.00u einde van de lessen, Frans eindigd een uurtje vroeger... Soms de Engelse les ook een beentje vroeger al naargelang wat er gedaan wordt.

En nu ga ik de keuken even uittesten! Ik heb een chapati gekocht en wat groentjes... 

Vanavond wordt er gekaart onder de vrijwilligers, ik heb beloofd ook van de partij te zijn :)

Internet!

Mijn geld is gewisseld en dat schept mogelijkheden! Vanaf nu heb ik thuis internet, dat was zeker welkom :) Het eerste skypegesprek met het thuisfront deed dan ook wel echt deugd! 

Qua eten is het nog wel serieus zoeken... Voorlopig voornamelijk tomaten, avocado, toastjes en yoghurt gegeten. Dit weekend zal ik wel wat meer tijd kunnen investeren in het uitzoeken van wat waar te vinden is enz. Het is gewoon moeilijk om een gerechtje in je hoofd te hebben en daar ingrediënten voor te kopen omdat het van dag toch dag afhangt wie waar staat met welke groenten. Op 1 supermarkt na zijn het hier allemaal winkeltjes die enkele spullen verkopen. Je moet er ook alles vragen, dus kan niet even rustig lezen welke ingrediënten er verwerkt zijn in de producten enz. Van over de toog moet je raden wat er allemaal ligt en dan vragen... Het begint na schooltijd ook al wat donker te worden, maakt het niet makkelijker als je weet dat verlichting niet overal voorzien is! 

Het probleem van de stroom in Uganda? zal hier wel veel minder voorkomen denk ik. Hier koop je je eigen stroom met een code. Als deze op is, moet je hem gaan vernieuwen. Op de meter hier thuis kan je zien hoeveel er nog rest, dus je kan een avond zonder stroom zelf voorzijn. 

En... Vandaag heb ik mijn dag kunnen starten met een (lekker koude!) douche. En t heeft zo zijn voordelen, je bent ineens goed wakker. 

Mijn eerste boda rit was ook een succes, met helm en een voorzichtige chauffeur. Aan verschillende andere scholen zag ik ook al mannen met een fluohesje staan die de kinderen helpen de straat over te steken. Blijkbaar heel nieuw, maar wel super goed!

Met de kinderen gaat alles prima. Ze verstaan veel beter engels dan de kinderen in Uganda, wat het voor mij veel aangenamer maakt. Ik heb al heel leuke gesprekken met hen gevoerd ove allerlei verschillende ontwerpen. Tijdens de pauze hebben we met springtouwen gespeeld... Een groot succes, na verloop van tijd werd de rij alleen ietsje te lang! 

Ik vrees dat mijn grootste frustratie van Uganda ook hier terug zal komen, namelijk de orde. Gisteren heb ik me een half uur bezig gehouden met het uit elkaar halen van een stuk of 10 springtouwen. Dan moet je niet denken dat ik die vandaag ergens netjes terug vindt hoor ;) Ja, misschien zijn wij westerlingen extreem ordelijk? 

Een eerste dag AHAZAZA

Na enkele uurtjes slapen werd ik gewekt door mooi vogelgezang, ieder zijn taak in dit land blijkbaar. Ik was te benieuwd om nog verder te slapen, dus kleren aan en op zoek naar een plekje om me wat te wassen. Niet gevonden... Later op de dag kwam ik te weten dat het water al sinds 4 dagen afgesloten is. En nog wat later werd daar een heel verhaal aan gekoppeld, maar die uitleg zal ik jullie besparen. 

De andere vrijwilligers uit mijn huis waren al vertrokken, maar Martin had op me gewacht en bood me een heerlijk ontbijt aan, bestaande uit een potje verse yoghurt van de Ahazaza boerderij. Het is trouwens ook naast deze boerderij dat ik verblijf.

Na een korte wandeling met veel uitleg en belangrijke punten, kwamen we aan bij de school. Ik kan me niet meer precies herinneren aan hoeveel mensen ik me vandaag voorgesteld heb, maar het waren er serieus veel! 

Het weerzien met Raina was hartelijk! Zo kon ik ook ineens de helft van mijn bagage afleveren, bestaande uit allerlei computerbenodigdheden... Gina (Italiaanse vrijwilligster bij de kleuterschool) nam me de rest van de dag op sleeptouw. Zij helpt bij de Franse lessen en ik bij de Engelse. Achter de school bevindt zich het Ahazaza center waar allerlei activiteiten georganiseerd worden. Vlak voor de middag gingen we daar met de kleuters een filmpje kijken, blijkbaar een gewoonte op dinsdag. Jammer dat er daarna niet meer mee gedaan werd, het was een super leuk boerderij verhaal! Perfect op maat van de kleuters en in de leuke 'wallet and grommit' stijl!

's Middags ben ik mee gaan eten met Bart (Belg en vrijwilliger in de lagere en middelbare school) en Juliana (uit de v.s. en vrijwilliger bij de algemene organisatie van de school). De echte lokale keuken is heel erg te vergelijken met die van Uganda. Rijst + pasta + frieten + aardappelpuree... en natuurlijk nog veel groentje en matoke bananen. Heel lekker :)  Terwijl Bart en Juliana al terug naar school gingen, heb ik Muhanga verder verkend. Echt verloren lopen kan je hier niet, maar deze stad heeft toch een speciale structuur! Er loopt een grote ring rond de stad net er zijn mar heel weinig andere wegende door de stad lopen. De meeste activiteit speelt zich dus af op deze grote ring. Mijn plan om geld af te halen faalde, maar gelukkig heb ik nog wat cash geld dat Raina voor me kan wisselen. Voorlopig dus nog eventjes geen zotte aankopen zoals een Rwandees nummer aanschaffen en internet fixen, maar daar wordt snel voor gezorgd. 

Na een boeiend gesprek met Martin over het hele project, beginnen de namiddaglessen terug. Alleen de kinderen van de 3de kleuterklas komen terug naar school voor Engelse en Franse les. Ik was aangenaam verrast door de manier waarop deze lessen aangepakt werden :) Er wordt gestart met een kringgesprek, waarna er erg de nadruk gelegd wordt op één bepaald taalaspect. De kinderen werken ook nog enkele blaadjes verder af in hun taalschriftje. Voornamelijk zijn ze bezig met tekenen, gelukkig! Er zitten wel talentjes in die klas, wow! Tijdens de namiddaglessen krijg ik toch even een klopje, de korte nacht en de reis beginnen wat door te wegen. Ik pas toch best even voor de film die vanavond vertoond wordt in het Ahazaza center. Martin vertelde me dat hij nog steeds niet goed begrijpt waarom deze films zo weinig mensen aantrekken. Ze hebben al allerlei stijlen geprobeerd en heel veel promotie gemaakt, maar blijkbaar zijn de Rwandezen niet zo cultureel aangelegd. Voor een voetbalmatch komen ze wel af, maar bij andere activiteiten is er altijd bitter weinig volk. Er wordt een kleine inkomst' gevraagd, meer deze 100 F (Rwandese Franken... €1 = 850 F) Nu ik deze bedragen zo lees, besef ik net dat ik vanmiddag voor 1,7€ à volente van een buffet gegeten heb!

Bij aankomst thuis staat er een tafel voor me klaar, tijd dus om even wat orde te scheppen en er mijn plekje van te maken. Voor even toch, want over 3 weken vertrekt Bart en krijg ik zijn kamer...

Wel grappig om de verschillende vrijwilligers hier bezig te zien en horen. Martin wees me vanochtend de chique supermarkt aan, hij vond dat die beter gemeden kan worden. Bart neemt me dan weer net mee naar deze supermarkt om onze boodschappen te doen! Hahaha, ik zal snel welk zelf beslissen waar ik het liefst naartoe ga :) 

Nog steeds geen water, dus even snel wassen met behulp van een jerrycan. Ik zal mijn mannetje hier moeten staan, momenteel woon ik samen met 3 mannen. Naast ons woont Martin en daar komt Jonas donderdag bij wonen. En in het derde huis woont Juliana, nog voor eventjes toch. 

Een heel erg boeiende dag met veel interessante gesprekken over het project waar ik de komende maanden deel van ga uitmaken. En nu mijn bed in, want morgen begint de dag om 6 uur :D

Thuis in Muhanga

2u20. Het is hier muisstil... Enkele krekels zingen voor mij een slaapliedje en voor de rest is er niets. Als je dan weet dat ik in een stad terechtgekomen ben waar toch maar liefst 1000 inwoners, is dat toch best speciaal.

Ik heb kunnen genieten van een mooie vlucht. Prachtige zonsondergang, drukke steden en grote stukken water onder mij. Eerst van Brussel naar Istanbul om dan van daaruit verder te vliegen naar Kigali. Daar stond Martin me op te wachten, samen met één van Raina's vaste chauffeurs. Het daaropvolgende uurtje in de auto had ik tijd om al enkele vragen op Martin af te vuren ;) Toevallig is hij in contact gekomen met Raina toen hij rond het Victoriameer aan het fietsen was. Intussen werkt hij al een jaar in het Ahazaza center. Hij maakt de planningen en organiseert daar mee sport-, muziek-, en andre activiteiten. 

Ik slaap met 2 meisjes in een huisje, voorbestemd voor de leerkrachten onder de vrijwilligers. 10 meter verder woont Martin en nog eens het hoekje om is er een 3de verblijfplaats voor vrijwilligers. Het is hier heel basic, maar wel netjes. Op mijn kamertje staar voorlopig alleen een bed (met muskietennet!). Toen ik net mijn tanden wilde poetsen, kwam er geen water uit de kraan...  Benieuwd hoe dat in de toekomst zal gaan! Er is wel elektriciteit vandaag, fijn on te beginnen.

Ik kijk er heel erg naar uit om morgen Muhanga te ontdekken bij daglicht. Maar nu eerst eventjes bekomen van de reis :)

5 dagen België

Lieve lezers,

Hier gaan we dan! Mijn eerste post op deze blog is een feit en zal zeker niet de laatste zijn  :) Allicht wordt de volgende geschreven als ik zo'n 9735 kilometer verder in Gitarama (district Muhanga in Rwanda) mijn plekje gevonden heb. 

Gisteren heb ik mijn laagste 'to-do's' van mijn lijstje kunnen schrappen en vandaag ben ik begonnen met inpakken. Vreemd om spullen te selecteren die je de volgende 8 maanden al dan niet nodig zal hebben! 

Enkele dagen geleden heb ik nog een mail ontvangen van Raina (directrice Vande Ahazazaschool) met de laatste informatie die ik nodig heb. Ook van Martin, een vrijwilliger, kreeg ik een mail. Hij zal me komen ophalen aan de luchthaven... Helemaal klaar dus om erin te vliegen!

Maar eerst nog tijd doorbrengen met een heel aantal belangrijke mensen die ik zeker en vast zal missen de komende maanden. Gelukkig bestaat er zoiets als Skype. Vanmiddag een test gedaan met ons mama en alles werkt prima ;) 

Vrijdag trek ik voor de derde keer naar Brussel, deze keer om mijn visum op te halen. Ik heb alle vertrouwen in de Rwandezen!

Veel leesplezier de komende maanden!

En af en toe lees ik natuurlijk ook graag een reactie :D

Groetjes, 

Stien