dinsdag 15 oktober 2013

Many Mzungu's

Mijn eerste week Rwanda zit erop! Langs de ene kant is het nog serieus wennen en langs de andere kant heb ik al vanalles geleerd en ontdekt. Maar nu eventjes over mijn eerste projectje...
Het gebeurd hier wel eens dat kinderen zitten te wachten op hun leerkracht, dagelijkse kost eigenlijk. Op zo'n momentje vroeg ik aan enkele kinderen van K3 (kindergarten 3 = 3de kleuterklas) of ze engelse liedjes kennen. Na enkele liedjes van hen, leerde ik hen het lied 'I am the music man' en ik denk dat ze het heel leuk vonden... Want na het verhaal in de klas vroegen ze aan teacher Antoinette of ze een liedje mochten zingen voor haar. En nu zijn we 1 dag later en is dit liedje uitgegroeid tot een heel project. Over 2 weken studeren de kleuters af tijdens een heus evenement in het Ahazaza center. Daar zullen ze dit liedje ook zingen :) We hebben al 2 verhalen gevonden over instrumenten in de bibliotheek van de school en ik heb ook een afspraak gemaakt met Martin en Jonas. Zij hebben zonet een muziekschool opgericht die zondag geopend zal worden. Morgen gaan wij er met de klas op bezoek om even kennis te maken met enkele instrumenten.
Het is heel fijn om samen te werken met een juf die barst van de ideeen en creativiteit. Want eerlijk, zij mag de pluimen dragen als dit projectje echt een succes wordt! Ze kan ongelooflijk goed inspelen op situaties en ziet overal leerdoelen in. 
Voor Gina is dat heel wat moeilijker. Zij werkt samen met de Franse juf, een oudere dame die erg is vastgeroest in de traditionele onderwijsvorm. Ze is hier nu 3 maanden en is het allemaal wat beu! Ze heeft al 100 dingen geprobeerd om kleine veranderingen aan te brengen, maar niets lukt. De juf heeft altijd wel een uitleg om iets niet te proberen: geen tijd, de ouders zullen het niet goed vinden, geen materialen, er moet eerst gestudeerd worden,... 
Vooral het verschil tussen deze twee leerkrachten is heel erg opvallen... Ondanks het feit dat ze dezelfde nascholingen gekregen hebben in Belgie. Vanavond heb ik een vrouw leren kennen die werkt voor osv. Dit is een organisatie die zich bezighoudt met het begeleiden van scholen naar een nieuwe onderwijsvorm. Het draait er dus vooral om leerkrachten te overtuigen van de waarde van hun tijd met de kinderen. De meeste kinderen worden onderwezen in papegaaientaal, daarmee bedoel ik dat ze prima kunnen nabootsen maar er zelf niets van begrijpen. Op hun 3 jaar kunnen ze het alfabet opzeggen, maar er is geen enkel kind dat 2 jaar later letter 'j' kan aanduiden. De ahazazaschool is er ook nog niet, helemaal niet zelfs, maar er zijn wel verschillende leerkrachten die op goede weg zijn. Ik hoop dat zij de andere leerkrachten warm kunnen maken voor deze andere onderwijsmethode! 

Ze blijven wel eeuwig met excuses komen over het feit dat ze niet voldoende materiaal hebben om op een andere manier les te geven, maar dat ik geen uitvlucht! Ook met kosteloos materiaal kan je veel doen :) en bij ahazaza hebben ze heel wat voor handen, maar ze gebruiken de materialen niet of op een verkeerde manier zodat ze na enkele keren gebruiken kwijt of stuk zijn. Ik ben heel blij dat ik niet veel spullen leegebracht heb, heel bewust trouwens! Ik geef met alle plezier mezelf en mijn tijd, maar materiele hulp moet van ergens anders komen. Deze school heeft speelgoed, boeken, spelletjes en puzzels, maar ook veel kinderen die thuis geen speelgoed hebben en stiekem alles wegstoppen. Het zorg dragen voor materialen is ook absoluut niet ingeburgerd, nog bij de kinderen nog bij de volwassenen. Waarom dan nog meer geven? 
Ik hoop dat Gina en ik de juffen zover kunnen krijgen om met veel discipline het nieuwe schooljaar te beginnen, wie weet werkt he!?

En dan nu de ontspanning :) Na school is er altijd fitness in het ahazaza center. Tijd om daar vandaag eens aan deel te nemen. Voor 500rwf (€0,6) kan er een uur serieus gesport worden en dat deed goed! Het was Mzungudag daar :) we waren met 7! Tof om al deze mensen te leren kennen en hun stukje vrijwilligerswerk te ontdekken... Na een uur serieus bewegen op muziek (ik moet nog even uitzoeken hoe ik deze sport kan noemen...) werd ik uitgenodigd voor het avondeten bij 1 van de vrijwilligersters van 'Azizi life. Ze woont hier al 6 jaar en organiseert mee het handwerk van Muhanga. Daarover later meer, wanneer ik daar zelf op bezoek ben geweest. Een gezellige avond met lekker afrikaans eten en een goeie babbel!
Al onmiddellijk contactgegevens uitgewisseld en een nieuwe date voor volgende week :) 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten